คดีนี้ โจทก์ฟ้องว่าจำเลยได้ใช้กำลังกายเตะถีบทำร้ายร่างกายนางประยงค์ ชมภู หลายครั้ง ถูกที่บริเวณท้องน้อย โดยเจตนาจะฆ่าให้ตาย ต่อมานางประยงค์ถึงแก่ความตายเพราะพิษบาดแผลที่จำเลยทำร้าย ขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288

จำเลยให้การปฏิเสธ แต่เมื่อสืบพยานโจทก์ไปได้ 2 ปากแล้วจำเลยกลับให้การรับสารภาพแต่จำเลยไม่มีเจตนาฆ่านางประยงค์

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วเห็นว่าจำเลยไม่มีเจตนาฆ่านางประยงค์พิพากษาว่าจำเลยมีความผิดฐานฆ่าผู้อื่นโดยไม่เจตนาตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 290 ลดรับแล้วคงจำคุก 5 ปี 4 เดือน

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้น

โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า กรณีเรื่องนี้เกิดจากผู้ตายและจำเลยต่างเสพสุรามึนเมาแล้วเกิดท้าทายวิวาทกัน จำเลยเตะผู้ตายขณะที่ผู้ตายวิ่งเข้าไปหาจำเลย เมื่อผู้ตายเซห่างออกไปจำเลยก็มิได้ตามไปเตะซ้ำ ครั้นเมื่อผู้ตายวิ่งเข้าไปหาจำเลย จำเลยจึงเตะซ้ำอีกฉะนั้น จึงเห็นได้ชัดว่าจำเลยน่าจะมิได้ตั้งใจเตะให้ถูกตรงไหนรูปเรื่องน่าจะเป็นกรณีผู้ตายวิ่งเข้าไปหาจำเลยจำเลยก็เตะเอาเท่านั้น รูปคดีจึงยังไม่พอจะถือว่าจำเลยน่าจะเล็งเห็นผลแห่งการกระทำดังโจทก์ฎีกาขึ้นมา พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา