โจทก์ฟ้องจำเลยหาว่าบรรทุกเปลือกพะยอมพาหนีภาษีผ่านด่านภาษีโดยมิได้เสียค่าภาคหลวง ขอให้ลงโทษ

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์อ้างว่าไม่มีบทบัญญัติกำหนดว่าเปลือกไม้พะยอมจะต้องเสียค่าภาคหลวง

โจทก์ฎีกาว่าแม้ไม่มีบทบัญญัติโดยตรงเช่นนั้นก็ดี แต่ไม้พะยอมนี้ใครตัดก็ต้องมีความผิดเว้นแต่จะได้รับอนุญาต จำเลยควรมีผิดตามกฎข้อบังคับวางระเบียบวิธีรักษาป่าวันที่ ๑๘ กุมภาพันธ์ ๒๔๕๖ ข้อ ๑๖

ศาลฎีกาตัดสินว่าเรื่องนี้โจทก์มิได้ฟ้องจำเลยในเรื่องตัดฟันไม้พะยอมโดยมิได้รับอนุญาต โจทก์ฟ้องหาจำเลยว่าพาเปลือกพะยอมหนีภาษี ศาลจะลงโทษจำเลยให้ผิดไปจากฟ้องมิได้ จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์ ยกฎีกาโจทก์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา