ส.จำเลยขายเกลือในนาให้โจทก์เปนการหักหนี้ค่าดอกเบี้ย แต่โจทก์ไม่ได้ขนเอาไป ต่อมาจำเลยขนเกลือมาไว้ในยุ้ง บ.สามี ส.จึงขายให้แก่ผู้ร้อง ๆ ได้ชำระเงินแลขนเกลือไปบ้างแล้ว วันหลังผู้ร้องจะมาขนเกลืออีก ส.ขัดขวางไม่ยอมให้ขน โจทก์ทราบเหตุจึงฟ้องจำเลยขอเรียกเกลือที่ขายหรือให้ใช้ราคา ศาลจังหวัดสมุทร์ปราการตัดสินให้จำเลยใช้ราคาเกลือ ๘๐๐ บาท จำเลยไม่ใช้ โจทก์นำยึดเกลือรายนี้ ผู้ร้องยื่นคำร้องขอให้ถอนการยึด

ศาลเดิมสั่งให้ยกคำร้องเสีย โดยกล่าวว่า ส.ได้ทำสัญญาขายเกลือหักหนี้ค่าดอกเบี้ยให้โจทก์ก่อนแล้ว บ.เอาไปขายให้ผู้ร้อง ๆ ไม่ได้กรรมสิทธิ

ศาลอุทธรณ์ตัดสินให้โจทก์ถอนการยึดเกลือรายนี้ โดยเห็นว่าผู้ร้องกับ บ.ซื้อขายเกลือกันโดยสุจริต

ศาลฎีกาเห็นว่า เกลือรายนี้เมื่อ บ.ขายให้แก้ผู้ร้องนั้น ได้เก็บอยู่ในยุ้งฉางมีจำนวนแน่นอนทังผู้ร้องก็ได้รับมอบแลขนเกลือไปบ้างแล้ว กรรมสิทธิย่อมตกไปเปนของผู้ร้อง โจทก์หมดสิทธิที่จะยึดเกลือขายใช้หนี้แก่โจทก์ได้ จึงตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา