คดีนี้ศาลเดิมยกฟ้องโจทก์โดยอาศัยข้อเท็จจริง

ศาลอุทธรณ์ตัดสินลงโทษจำเลยตาม ม.๒๕๔-๖๐ โดยอาศัยข้อเท็จจริง

ศาลฎีกาเห็นว่าพ.ร.บ.ลักษณอุทธรณ์ พ.ศ.๒๔๗๓ มาตรา ๓ โจทก์อุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงไม่ได้ แต่เรื่องนี้ได้ความว่าศาลเดิมสั่งรับอุทธรณ์ว่า "เห็นควรรับอุทธรณ์ส่งสำเนาให้อีกฝ่ายหนึ่ง" เป็นอันฟังได้ว่าศาลเดิมรับอุทธรณ์ของโจทก์ในปัญหาข้อเท็จจริงด้วย โดยไม่จำเป็นต้องแสดงเหตุที่รับอุทธรณ์ไว้ ศาลอุทธรณ์จึงวินิจฉัยข้อเท็จจริงได้โดยชอบ ส่วนข้อเท็จจริงนั้ ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วยศาลอุทธรณ์ จึงตัดสินยืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา