ศาลเดิมตัดสินจำคุกจำเลย ๑ ปี ๖ เดือนตามกฎหมายอาญามาตรา ๒๕๔ ศาลอุทธรณ์แก้ฉะเพาะข้อกำหนดโทษว่าให้จำคุกเพียง ๖ เดือน

โจทย์ฎีกา โดยผู้พิพากษาศาลจังหวัด ๒ นายรับรองว่าเปนปัญหากฎหมาย คือกล่าวว่า น่าปกคำพิพากษาศาลอุทธรณ์มีคำว่า "แก้มาก" คดีจึงไม่เข้าบทห้ามตามมาตรา ๓ พรบฎีกาอุทธรณ์

ฎีกาเห็นว่า โจทย์ฎีกาไม่ได้ตาม พรบฎีกาอุทธรณ์มาตรา ๓ ที่คดีขึ้นมาสู่ศาลฎีกาก็เพราะผู้พิพากษาซึ่งพิจารณาคดีรับรองขึ้นมาว่าไม่สำคัญเกี่ยวแก่การวินิจฉัย พรบฎีกาอุทธรณ์เลย เมื่อเป็นเช่นนี้ฎีกาโจทย์ก็เท่ากับไม่มีการรับรองว่าคดีเป็นปัญหาสำคัญอันควรยกขึ้นสู่ศาลสูงสุด โจทย์ย่อมฎีกาไม่ได้ จึงให้ยกเสีย

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา