ข้อเท็จจริงปรากฎว่า เมื่อ พ.ศ.๒๔๕๖ สามีโจทย์ได้จำนองที่ดินตราจองไว้แก่จำเลยเปนเงิน ๙๖๐ บาท ภายหลังสามีโจทย์ตาย โจทย์มอบที่นารายนี้ให้จำเลยทำต่างดอกเบี้ย เปลี่ยนการจำนองมาเปนขายฝาก

ปัญหาจึงมีว่า จำเลยได้เข้าทำในนานี้มาเกิน ๑๐ ปีฤาไม่

ศาลฎีกาเห็นว่า เมื่อโจทย์มอบที่ให้จำเลยเข้าทำนั้น จำเลยได้ให้นายแสงเช่าทำ ๑ ปีแล้ว นายคอนจึงเข้าทำเมื่อ ปี พ.ศ.๒๔๖๐ เพราะฉนั้นจึงฟังได้ว่าโจทย์ได้มอบที่นาให้จำเลยทำเมื่อ พ.ศ.๒๔๕๙ แลโจทย์ขอไถ่เมื่อ พ.ศ.๒๔๖๘ ดังนี้ จำเลยเข้าทำยังไม่ถึง ๑๐ ปี โจทย์มีอำนาจที่จะไถ่คืนได้ จึงตัดสินกลับศาลอุทธรณ์ให้จำเลยรับเงินค่าไถ่

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา