โจทก์ฟ้องว่า จำเลยใช้มีดปลายแหลมแทงนายวันชัย แย้มกรรณตายโดยเจตนา ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288

จำเลยให้การว่า ผู้ตายใช้อาวุธไล่ทำร้ายจำเลย ๆ จึงใช้มีดกวัดแกว่งเพื่อป้องกันตัว มีดจึงถูกผู้ตายขณะที่จะทำร้ายจำเลย

ศาลชั้นต้นเห็นว่า การกระทำของจำเลยไม่ใช่ป้องกันตัว แต่การที่จำเลยแทงผู้ตายในที่วิวาทและแทงทีเดียว หากบังเอิญถูกที่สำคัญเข้าจึงตาย เป็นการฆ่าคนโดยไม่เจตนา จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 290 ให้จำคุกจำเลย 3 ปี

โจทก์ร่วมและจำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า จำเลยทำร้ายผู้ตายด้วยบันดาลโทสะ โดยถูกผู้ตายกดขี่ข่มเหงอย่างร้ายแรงด้วยเหตุอันไม่เป็นธรรม พิพากษาแก้ว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 290 ประกอบด้วย มาตรา 72 ให้จำคุกจำเลย 1 ปี 6 เดือน

โจทก์และโจทก์ร่วมฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า เหตุที่เกิดขึ้นก็เพราะผู้ตายกระทำต่อจำเลยก่อนการที่ผู้ตายให้เด็กไปเรียกจำเลยมาที่เรือของผู้ตาย และผู้ตายพูดทวงเงินจากจำเลย 500 บาท จำเลยเถียงว่าใช้ให้แล้ว ซ้ำยังเกินไป 50 บาทด้วย ผู้ตายและจำเลยโต้เถียงกันเรื่องเงินนี้ผู้ตายจึงกระชากคอเสื้อจำเลย ๆ สบัดหลุดวิ่งหนีขึ้นสะพานไปแล้ว ผู้ตายยังถือไม้โยกสูบน้ำไล่ตามจำเลยขึ้นไปบนสะพานอีก จำเลยจึงฮึดสู้โดยชักมีดออกมา ผู้ตายถอยหลังพลาดตกน้ำ จำเลยก็กระโดดตามลงไปทันที แล้วแทงผู้ตายไปทีเดียว ถูกชายโครง แล้วก็เลิกลากันต่อมาผู้ตายถึงแก่ความตาย แม้จำเลยจะได้กระโดดตามลงไปในน้ำแล้วแทงผู้ตาย แต่ก็เป็นเวลากระชั้นชิดติดต่อกัน พอถือได้ว่าจำเลยได้กระทำไปเพราะถูกผู้ตายข่มเหงอย่างร้ายแรงด้วยเหตุอันไม่เป็นธรรม และจำเลยได้แทงผู้ตายโดยเหตุบันดาลโทสะในขณะนั้น

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา