คดีนี้โจทก์จำเลยตกลงกันกะประเด็นให้ศาลสืบฉะเพาะข้อเดียวว่า เรือนหอที่โจทก์จะนำมาปลูกในการแต่งงานระหว่างบุตร์โจทก์กับบุตร์จำเลยที่ ๒ นั้น เปนเรือนฝากระดานหรือมิใช่ และให้ถือเอาประเด็นข้อนี้เปนข้อแพ้ชนะ

ศาลเดิมตัดสินว่า จำเลยตกลงเรียกเรือนหอไม่ใช่ฝากระดาน จำเลยเปนผู้ผิดสัญญา ให้คืนทองหมั้นหนัก ๖ บาทราคา ๑๕๐ บาทและค่าขันหมาก ๕๐ บาทให้แก่โจทก์ กับให้จำเลยเสียดอกเบี้ยร้อยละ ๗ ครึ่งต่อปี

ศาลอุทธรณ์ตัดสินว่า โจทก์จำเลยตกลงกันจะปลูกเรือนหอฝากระดาน จึงให้ยกฟ้องโจทก์เสีย

ศาลฎีกาตัดสินยืนกลับศาลอุทธรณ์ โดยฟังข้อเท็จจริงว่า โจทก์ตกลงกับจำเลยว่าจะนำเรือนหอฝากระแชงอ่อนมาปลูก จำเลยเปนผู้ผิดสัญญา ไม่มีสิทธิจะยึดทองหมั้นของโจทก์ไว้ให้จำเลยคืนทองหมั้นและค่าขันหมากตามที่ศาลเดิมตัดสิน แต่เรื่องดอกเบี้ยนั้นยังไม่ควรบังคับให้จำเลยเสียแก่โจทก์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา