โจทก์ฟ้องขอให้จำเลยล้มละลาย และได้กะประมาณหลักประกันในฟ้องแล้วตาม ม.๘ แพ่ง พ.ร.บ.ล้มละลาย แต่มีหลักประกันของผู้อื่น (ไม่ใช่ของผู้ล้มละลาย) ที่โจทก์ยึดไว้อีกโจทก์ไม่ได้ตีราคาในฟ้อง

จำเลยที่ ๒ ปฏิเสธว่าไม่ได้เปนหุ้นส่วนกับจำเลยที่ ๑

ศาลต่างประเทศตัดสินยกฟ้องโจทก์ว่า ( ๑ ) โจทก์ไม่ได้ระบุหลักประกันอื่น ๆ ตาม ม.๘ ( ๒ ) โจทก์สืบไม่สมว่าจำเลยงดการใช้หนี้

ศาลอุทธรณ์ตัดสินกลับให้จำเลยทั้ง ๓ ล้มละลาย แต่ไม่กล่าวเหตุผลว่าจำเลยที่ ๒ เปนหุ้นส่วนกับจำเลยที่ ๑ แต่ประการใด

ศาลฎีกาเห็นว่า พ.ร.บ.ล้มละลาย ม.๘ ว่าเจ้าหนี้มีประกันต้องระบุหลักประกันในฟ้อง และยอมให้เอาหลักประกันนั้นมาเฉลี่ยระหว่างเจ้าหนี้ และการที่จะวินิจฉัยคำว่าเจ้าหนี้มีประกันนั้น ต้องดูว่าเจ้าหนี้ผู้นั้นจะเอาหลักประกันมาเฉลี่ยในกองล้มละลายได้หรือไม่โดยเหตุนี้จะเอาหลักประกันของผู้อื่นเข้ามาเฉลี่ยไม่ได้ โจทก์จึงไม่จำเปนต้องระบุในฟ้อง และศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงโดยมีพะยานประกอบว่าจำเลยที่ ๑-๓ งดการใช้หนี้ ศาลฎีกาต้องถือตาม แต่ศาลอุทธรณ์ตัดสินให้จำเลยที่ ๒ ล้มละลายด้วยนั้น ไม่มีพะยานสนับสนุนว่าเปนหุ้นส่วนกับจำเลยที่ ๑ จึงตัดสินแก้ศาลอุทธรณ์ให้ยกฟ้องโจทก์ฉะเพาะตัวจำเลยที่ ๒ เสีย นอกนั้นยืนตาม

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา