โจทก์ฟ้องว่า จำเลยที่ 1 เป็นนิติบุคคลประเภทบริษัทจำกัด มีจำเลยที่ 2 เป็นกรรมการผู้มีอำนาจกระทำการใด ๆ ผูกพันจำเลยที่ 1ได้ เมื่อเดือนตุลาคม 2528 จำเลยที่ 1 โดยจำเลยที่ 2 ร่วมกันแทนกันได้ว่าจ้างโจทก์ทำเต็นท์จอดรถขนาดกว้าง 5 เมตร ยาว 16 เมตรโดยให้โจทก์จัดหาวัสดุอุปกรณ์ในราคาไม่เกิน 21,000 บาท ซึ่งจำเลยที่ 1 โดยจำเลยที่ 2 สัญญาว่าจะจ่ายค่าจ้างและค่าวัสดุอุปกรณ์แก่โจทก์ โจทก์ได้ทำเต็นท์จอดรถและติดตั้งให้จำเลยที่ 1 เสร็จเรียบร้อยตั้งแต่วันที่ 2 พฤศจิกายน 2528 โจทก์เสียค่าอุปกรณ์และค่าแรงรวมเป็นเงิน 20,562 บาท โจทก์ได้ทวงถามให้จำเลยทั้งสองชำระเงินให้แก่โจทก์ จำเลยผัดผ่อนและไม่ชำระทำให้โจทก์เสียหาย ขอให้บังคับจำเลยชำระเงินจำนวนดังกล่าว พร้อมด้วยดอกเบี้ยแก่โจทก์

จำเลยทั้งสองให้การว่า จำเลยทั้งสองไม่ได้ว่าจ้างโจทก์ทำเต็นท์จอดรถ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า ให้จำเลยที่ 2 ชำระเงิน 20,562 บาทพร้อมด้วยดอกเบี้ยร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปี นับแต่วันที่ 2 พฤศจิกายน2528 จนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์ ให้ยกฟ้องจำเลยที่ 1

จำเลยที่ 2 อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า ให้ยกฟ้องโจทก์สำหรับจำเลยที่ 2เสียด้วย นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ที่โจทก์ฎีกาว่า จำเลยที่ 2 เป็นตัวแทนของตัวการไม่เปิดเผยชื่อว่าจ้างโจทก์ให้ทำเต็นท์พิพาทนั้น เห็นว่าคดีนี้โจทก์ฟ้องว่าจำเลยที่ 1 โดยจำเลยที่ 2 ร่วมกันแทนว่าจ้างโจทก์ทำเต็นท์จอดรถยนต์ มิได้ฟ้องว่าจำเลยที่ 2 เป็นตัวแทนของตัวการไม่เปิดเผยชื่อว่า จ้างโจทก์แต่อย่างใด และศาลชั้นต้นก็ได้กำหนดประเด็นว่า จำเลยทั้งสองว่าโจทก์ทำเต็นท์จอดรถตามฟ้องหรือไม่การที่ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่าจำเลยที่ 2 เป็นตัวแทนของตัวการไม่เปิดเผยชื่อว่า จ้างโจทก์ จึงเป็นการวินิจฉัยนอกประเด็น ถือเป็นข้อที่มิได้ยกขึ้นว่ากันมาแล้วในศาลชั้นต้น เมื่อศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า จำเลยที่ 2 มิได้ว่าจ้างโจทก์ โจทก์มิได้ฎีกาว่าจำเลยที่ 2ได้ว่าโจทก์ตามฟ้อง แต่โจทก์ฎีกาว่าจำเลยที่ 2 เป็นตัวแทนของตัวการไม่เปิดเผยชื่อว่าจ้างโจทก์อันเป็นการฎีกานอกฟ้องนอกประเด็นดังวินิจฉัยข้างต้น จึงต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 249 ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย

พิพากษายกฎีกาโจทก์.

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา