โจทก์ฟ้องว่าเมื่อวันขึ้น ๑๔ ค่ำเดือน ๘ ตรงกับวันที่ ๑๑ กรกฎาคม เวลากลางคืนจำเลยสมคบกันลักทรัพย์ ทางพิจารณาโจทก์นำสืบว่าจำเลยกระทำผิดในวันขึ้น ๑๔ ค่ำเดือน ๘ เวลา ๒๔ นาฬิกาเศษ

ศาลชั้นต้นเห็นว่าวันขึ้น ๑๔ ค่ำเวลา ๒๔ นาฬิกาเศษนั้นเข้าเขตต์วันขึ้น ๑๕ ค่ำแล้วโจทก์ฟ้องผิดวันต้องยกฟ้องตามนัยฎีกา ที่ ๕๓๗/๒๔๗๙

ศาลอุทธรณ์เห็นว่าศาลชั้นต้นเข้าใจคำวินิจฉัยของศาลฎีกาในคำพิพากษาที่ยกขึ้นอ้างมาคลาดเคลื่อนจริง เพราะในคำพิพากษาฉะบับนั้นมุ่งหมายที่จะถือเวลากลางคืนตามกฎหมายอาญา ม.๖(๒๔) เพราะฉะนั้นคดีนี้จะเรียกว่าวันเวลาที่จำเลยกระทำผิดตามที่อ้างในฟ้องต่างกับที่ได้ความตามทางพิจารณาไม่ได้ จึงพิพากษากลับให้ศาลชั้นต้นวินิจฉัยข้อเท็จจริงแล้วพิพากษาใหม่

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาตัดสินยืนตาม ให้ยกฎีกาจำเลย

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา