โจทก์หาว่าจำเลยแจ้งความเท็จต่อเจ้าพนักงานว่า โจทก์ลักผลตาลของจำเลย ทำให้โจทย์ต้องถูกจับกุมกักขัง ขอให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมาย

ศาลเดิมเห็นว่าต้นตาลพิพาทอยู่ในที่บิดาโจทก์ จำเลยต้องมีผิดฐานแจ้งความเท็จ และทำให้โจทย์เสื่อมเสียอิสระภาพตาม ม.๑๑๘ - ๒๗๐

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ต้นตาลอยู่ห่างเขตร์ที่ภรรยาและพี่สาวจำเลย ๗ -๘ ศอกเท่านั้น แม้ตาลต้นนั้นจะอยู่ในที่บิดาโจทก์จริง จำเลยอาจเข้าใจผิดคิดว่าอยู่ในที่ภรรยาและพี่สาวตนได้ การที่จำเลยไปแจ้งความนั้น นับว่ามีมูล และโจทก์สืบไม่ได้ว่าข้อความที่จำเลยนำไปแจ้งนั้น จำเลยรู้อยู่ก่อนแล้วว่าเปนเท็จดังนี้ จำเลยยังไม่ควรมีผิด จึงตัดสินให้ยกฟ้องปล่อยจำเลยไป

ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา