โจทก์ฟ้องว่า เจ้าพนักงานประเมินของจำเลยที่ 1 ประเมินให้โจทก์เสียภาษีการค้า เงินเพิ่ม เบี้ยปรับ และภาษีบำรุงเทศบาล สำหรับเดือนสิงหาคมถึงธันวาคม พ.ศ. 2506 และสำหรับ พ.ศ. 2507 ถึง พ.ศ. 2509 รวม 4 ฉบับมีข้อความทำนองเดียวกันว่า โจทก์จำหน่ายซิเมนต์ผงให้แก่บริษัทผู้ผลิตในเครือแล้วนำยอดรายรับจากการขายซิเมนต์ดังกล่าวไปยื่นเสียภาษีการค้าในอัตราร้อยละ 105 ของรายรับ ซึ่งไม่ถูกต้อง ที่ถูกซิเมนต์ผงเป็นสินค้าสำเร็จรูป ต้องเสียภาษีการค้าในอัตราร้อยละ 5.0 ของรายรับ โจทก์อุทธรณ์การประเมินคณะกรรมการพิจาณาอุทธรณ์ให้ยกอุทธรณ์ของโจทก์ โจทก์เห็นว่าการประเมินและคำวินิจฉัยดังกล่าวไม่ชอบด้วยกฎหมาย เพราะโจทก์ผลิตซิเมนต์ผงจำหน่ายให้แก่บริษัทในเครือเพื่อใช้เป็นวัสดุสำหรับผลิตเป็นสินค้าอื่นขาย จึงมิใช่สินค้าสำเร็จรูปตามความหมายในประมวลรัษฎากร มาตรา 77 ต้องเสียภาษีตามบัญชีอัตราภาษีการค้าประเภท 1 การขายของชนิด 9 ก. อัตราร้อยละ 1.5 ของรายรับขอให้ศาลพิพากษาเพิกถอนการประเมินกับคำวินิจฉัยอุทธรณ์

จำเลยให้การว่า ซิเมนต์ผงเป็นสินค้าสำเร็จรูป การประเมินและคำวินิจฉัยอุทธรณ์ชอบด้วยกฎหมายแล้ว

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้เพิกถอนการประเมินและคำวินิจฉัยอุทธรณ์

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

คดีได้ความว่า โจทก์เป็นผู้ผลิตซิเมนต์ผงขายให้แก่บริษัทในเครือของโจทก์3 บริษัท คือบริษัทค้าวัตถุก่อสร้าง จำกัด บริษัทกระเบื้องกระดาษไทย จำกัดบริษัทผลิตภัณฑ์และวัตถุก่อสร้าง จำกัด ทั้งนี้โดยโจทก์ให้บริษัทค้าวัตถุก่อสร้าง จำกัดเป็นผู้จัดจำหน่ายซิเมนต์ผง และโจทก์ขายให้บริษัทกระเบื้องกระดาษไทย จำกัด กับบริษัทผลิตภัณฑ์และวัตถุก่อสร้าง จำกัด นำซิเมนต์ผงไปผลิตเป็นสินค้าอย่างอื่น เช่นแผ่นกระเบื้องกระดาษ เสาคอนกรีต ท่อระบายน้ำ เมื่อสำเร็จรูปแล้วจึงนำออกจำหน่ายเป็นสินค้า

ปัญหาว่า โจทก์ต้องเสียภาษีการค้าซิเมนต์ผงรายพิพาทตามบัญชีอัตราภาษีการค้าประเภท 1 การขายของชนิด 1 (ก) อัตราร้อยละ 5.0 ของรายรับหรือประเภท 1 การขายของชนิด 9 (ก) อัตราร้อยละ 1.5 ของรายรับ ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า บริษัทกระเบื้องกระดาษไทย จำกัด กับบริษัทผลิตภัณฑ์และวัตถุก่อสร้าง จำกัด ซื้อซิเมนต์ผงจากโจทก์ไปผลิตเป็นสินค้าอย่างอื่น ไม่ได้นำไปจำหน่ายโดยตรงเหมือนบริษัทค้าวัตถุก่อสร้าง จำกัด เช่นนี้เห็นได้ว่าซิเมนต์ผงที่โจทก์ขายให้แก่บริษัทในเครือของตนเพื่อใช้เป็นวัสดุสำหรับผลิตเป็นสินค้าอย่างอื่นขาย หาใช่สินค้าสำเร็จรูปไม่ ทั้งโจทก์กับจำเลยที่ 1 เคยพิพาทกันเรื่องอัตราภาษีการค้าที่เจ้าพนักงานประเมินของจำเลยที่ 1 เรียกเก็บจากโจทก์ กรณีโจทก์ขายซิเมนต์ผงให้แก่บริษัทกระเบื้องกระดาษไทย จำกัด ไปเพื่อใช้เป็นวัสดุสำหรับผลิตเป็นสินค้าอย่างอื่นขาย ซึ่งเป็นเรื่องเหมือนกันกับคดีเรื่องนี้มาแล้ว คดีนั้น ศาลฎีกาพิพากษาว่าสภาพปกติของซิเมนต์ผงมิใช่สินค้าสำเร็จรูปดังที่บัญญัติไว้ในประมวลรัษฎากร มาตรา 77 ตามคำพิพากษาฎีกาที่ 85/2512 คดีระหว่างบริษัทปูนซิเมนต์ไทย จำกัด โจทก์ กรมสรรพากร ที่ 1 กับพวก จำเลย ดังที่โจทก์ได้อ้างถึงมาในคำฟ้องแล้ว จึงเห็นว่าโจทก์เสียภาษีการค้ารายพิพาทนี้ถูกต้องและชอบด้วยกฎหมายแล้ว

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา