โจทก์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ 31 มกราคม 2518 เวลากลางคืนหลังเที่ยงจำเลยได้บังอาจใช้มีดโกนเป็นอาวุธเฉือนทำร้ายร่างกายนายประดิษฐ์ พระอัมพร ที่คอด้านหน้าโดยเจตนาฆ่าให้ตาย จำเลยลงมือทำความผิดไปตลอดแล้ว แต่การกระทำไม่บรรลุผล เพราะในขณะที่จำเลยกำลังทำผิดอยู่นั้นได้มีผู้มีชื่อมาแย่งมีดโกนจากจำเลยได้ประกอบกับแพทย์ได้รักษาไว้ทันท่วงที นายประดิษฐ์จึงไม่ถึงแก่ความตาย บาดแผลที่นายประดิษฐ์ถูกทำร้ายถึงบาดเจ็บสาหัสป่วยเจ็บด้วยอากรทุกขเวทนาเกินกว่า 20 วัน และประกอบกรณียกิจตามปกติไม่ได้เกินกว่า 20 วัน เหตุเกิดที่ตำบลวังเมือง อำเภอลาดยาวจังหวัดนครสวรรค์ ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288, 80 ริบมีดโกนของกลาง

จำเลยให้การว่าผู้เสียหายกับพวกกลุ้มรุมทำร้ายจำเลย จำเลยกระทำไปเพื่อเป็นการป้องกันตัว

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288, 80 จำคุก 10 ปี จำเลยให้การชั้นสอบสวนและคำรับชั้นจับกุมเป็นประโยชน์แก่การพิจารณา ลดโทษให้ 1 ใน 3 คงจำคุก 6 ปี 8 เดือน ริบมีดโกนของกลาง

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อเท็จจริงฟังได้ว่า ขณะที่ผู้เสียหายกำลังยืนดูมวยอยู่มิได้ระวังตัว จำเลยใช้มีดโกนปาด (ในลักษณะที่ชกเฉี่ยวปาด) ที่บริเวณคอผู้เสียหายมีบาดแผลยาวถึง 10 เซนติเมตร นายแพทย์สุทัศน์เบิกความว่าที่คอมีหลอดคอกับเส้นโลหิตใหญ่เป็นอวัยวะสำคัญ บาดแผลของผู้เสียหายถูกเส้นโลหิตดำขาด แต่ไม่ถูกเส้นโลหิตแดง ถ้าหากเส้นโลหิตแดงใหญ่ขาดทำให้ถึงตายได้ เห็นว่าจำเลยเลือกทำร้ายผู้เสียหายที่อวัยวะสำคัญและกระทำโดยแรงมีบาดแผลฉกรรจ์ด้วยอาวุธมีดโกนชนิดพับได้อย่างที่ใช้กันในร้านตัดผม ใบมีดยาว 5 นิ้วฟุต กว้าง 1 นิ้วมือเศษ ทั้งใบมีดและด้ามยาวคืบเศษ แสดงให้เห็นว่าจำเลยมีเจตนาฆ่าผู้เสียหาย แต่การกระทำของจำเลยไม่บรรลุผล ผู้เสียหายไม่ถึงแก่ความตาย จำเลยจึงมีความผิดฐานพยายามฆ่าผู้เสียหาย

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา