ข้อเท็จจริงได้ความว่า จำเลยเป็นผู้ไปคอยตรวจตราคนร้ายในท้องที่ตามที่ได้รับมอบหมายจากผู้ใหญ่บ้าน มีคนร้ายเงื้อมีดและไม้วิ่งเข้ามาจะทำร้ายจำเลยในระยะห่าง ๓ วา จำเลยจึงใช้ปืนยิง โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณอาญา มาตรา ๒๔๙ ๒๕๐

ศาลชั้นต้นฟังข้อเท็จจริงว่าจำเลยทำ การตามหน้าที่ของยามตรวจยิงผู้ตายตายโดยเข้าใจว่าเป็นคนร้ายและยิงใน ขณะที่ผู้ตายใช้อาวุธเข้ามาจะต่อสู้ ตามกฎหมายอาญามาตรา ๕๒ ๕๓ จำเลยไม่ควรมีความผิดพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่า การกระทำของจำเลยเกินสมควรแก่เหตุ เพราะผู้ตายยังอยู่ห่างจำเลยตั้ง ๓ วา จึงพิพากษาลงโทษจำเลย

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่าจำเลยเป็นผู้ไปคอยตรวจตราคนร้ายในท้องที่ตามที่ได้รับมอบหมายจากผู้ใหญ่บ้าน เมื่อมีคนร้ายเงื้อมีดและวิ่งเข้ามาจะทำร้ายจำเลยในระยะห่างเพียง ๓ วา จำเลยมีปืนอยุ่ในมือ จึงยิงคนร้ายโดยความจำเป็นเพื่อป้องกันชีวิตของจำเลย หาเป็นการเกินสมควรแก่เหตุไม่ จึงพิพากษากลับคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ให้ยกฟ้อง โจทก์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา