คดีนี้ผู้ร้องฟ้องจำเลยขอให้ขายที่ดินตามสัญญาไม่ปรากฏว่าจำเลยรับหมายส่งสำเนาฟ้อง และจำเลยมาศาลพร้อมกับผู้ร้องทำยอมต่อศาลขายที่ให้ผู้ร้อง แต่ยังไม่ทันได้โอนทะเบียนให้ถูกต้องตามกฎหมายภายหลังโจทก์ฟ้องเรียกเงินกู้และยึดที่รายนี้ ผู้ร้องจึงร้องขัดว่าที่พิพาทนี้เปนกรรมสิทธิของตนแล้วตามสัญญายอม

ศาลล่างทั้ง ๒ ฟังว่าจำเลยกับผู้ร้องสมยอมกันเพื่อป้องกันไม่ให้โจทก์ยึดที่ดิน จึงให้ยกคำร้องเสีย

ผู้ร้องฎีกในปัญหากฎหมายว่า กรรมสิทธิเปนของผู้ร้องตามสัญญายอม

ศาลฎีกาตัดสินว่ากรรมสิทธิยังไม่เปนของผู้ร้อง เพราะศาลไม่ใช่เจ้าหน้าที่จะกระทำสัญญาซื้อขายให้กรรมสิทธิในอสังหาริทรัพย์ สัญญายอมที่ศาลก็เท่ากับสัญญาธรรมดา โดยเหตุนี้กรรมสิทธิยังไม่เปลี่ยนมือจนกว่าจะโอนกันที่หอทะเบียน ผู้ร้องเถียงว่าเมื่อโจทก์ค้านว่าสัญญาของผู้ร้องเกิดจากการสมยอมแล้ว แต่เหตุใดจึงยอมให้โจทก์สืบว่าจำเลยถูกข่มขู่จึงทำสัญญายอมให้ดังนี้ เปนการนอกประเด็น ข้อนี้ศาลฎีกาเห็นว่าไม่เปนการนอกประเด็น เพราะปัญหามีว่าสัญญานั้นได้มีการสมยอมอย่างหนึ่งอย่างใดเกิดขึ้นหรือไม่ และราคาซื้อขายที่รายนี้ต่ำกว่าราคาธรรมดามาก สัญญาทำกันโดยไม่สุจริต และข้องเถียงอื่น ๆ ไม่ได้ว่ากันมาชั้นศาลล่าง ศาลฎีกาจึงไม่วินิจฉัย ตัดสินยืนตามศาลล่าง

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา