โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเปนผู้ร้ายลักกระบือขอ ภ.ไป ๒ ตัว แต่ขอให้ลงโทษตาม ม.๒๔๙

ศาลเดิมตัดสินให้ยกฟ้อง

ในวันศาลเดิมอ่านคำพิพากษาแล้ว โจทก์ยื่นคำร้องขอแก้บท ๒๔๙ เปน ๒๙๔ ศาลเดิมไม่อนุญาตให้แก้

ศาลอุทธรณ์เห็นว่าควรให้โจทก์แก้ได้ จึงตัดสินให้ศาลเดิมพิจารณาและพิพากษาคดีตามรูปความ

ศาลฎีกาเห็นว่า คดีนี้โจทก์กล่าวความขัดแต่อ้างบทผิดโดยพลั้งพลาดเช่นนี้ แม้โจทก์มิได้ร้องขอแก้ เมื่อศาลพิจารณาเห็นว่าจำเลยทำผิดดังข้อหา ก็มีอำนาจลงโทษได้ ตามฎีกาที่ ๗๙๖/๒๔๖๙ จึงตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา