จำเลยถูกศาลล่างตั้งสองตัดสินว่าจำเลยนำฝิ่นออกนอกร้านเพือการทุจจริต ให้ปรับแลริบฝิ่น

จำเลยฎีกาข้อกฎหมาย (๑) เป็นหน้าที่โจทก์นำสืบว่า จำเลยนำฝิ่นออกนอกร้านโดยทุจจริต (๒) ศาลงดสืบพะยานของจำเลยบางคน ( ๓ ) ศาลไม่มีอำนาจริบฝิ่น

ศาลฎีกาเห็นว่า ฎีกาจำเลยฟังไม่ขึ้นเพราะ (๑) พบฝิ่นในตัวจำเลย ๆ ไม่มีใบอนุญาตชอบ จำเลยกลับจะต้องนำสืบว่าตนมีฝิ่นโดยไม่ผิดกฎหมาย (๒) ที่ศาลล่างไม่ยอมให้สืบพยานจำเลยบางคนนั้น ก็ขอบแล้วเพราะศาลได้สืบพะยานจำเลยเรื่องทางการฝิ่นไว้บ้าง แลเป็นการพอฟังแล้ว (๓) เมื่อจำเลยมิใช่เป็นผู้รับอนุญาตตั้งร้านฝิ่น ก็ไม่มีอำนาจเอาฝิ่นไปขายคืนรัฐบาล ศาลมีอำนาจริบฝิ่นนั้นได้ตาม พ.ร.บ. ฝิ่น ม. ๖๙ จึงตัดสินยกฎีกาจำเลย

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา