โจทก์ฟ้องว่า ที่ดินโฉนดที่ 4885 มีเนื้อที่ 100 ไร่ 2 งาน 96 วา เมื่อนางจิ๋วย่าของโจทก์ยกที่ดินแปลงนี้ให้แก่โจทก์ทั้งสามคนละ 25 ไร่ รวมเป็นเนื้อที่ 75 ไร่ 2 งาน 96 วา ที่เหลือยกให้บิดาโจทก์ โจทก์ได้ครอบครองทำกินโดยสงบและเปิดเผยเจตนาเป็นเจ้าของมาเกินกว่า 10 ปี จำเลยขัดขวาง โดยจำเลยลอบไปโอนโฉนดใส่ชื่อตนเป็นเจ้าของขอให้ศาลพิพากษาว่าที่ดินโฉนดที่ 5885 เฉพาะเนื้อที่ 75 ไร่ 2 งาน 96 วา เป็นของโจทก์ ขอให้สั่งเพิกถอนนิติกรรมการรับโอนที่ดินของโจทก์ให้คงสภาพเดิม

จำเลยให้การว่า ที่ดินพิพาทนางจิ๋วยกให้จำเลย จำเลยได้ฟ้องขับไล่บิดาโจทก์กับบริวารให้ออกไปจากที่แปลงนี้ ตามสำนวนคดีแพ่งแดงที่ 178/2505 ของศาลจังหวัดนครปฐม ศาลฎีกาพิพากษาว่าที่ดินเป็นของจำเลย พิพากษาขับไล่จำเลยและบริวาร โจทก์เป็นบริวารบิดาโจทก์โจทก์ไม่มีอำนาจฟ้อง ฯลฯ

วันนัดพร้อม คู่ความรับกันว่าโจทก์เป็นบุตรนายฉุยจำเลยในคดีแดงที่ 178/2505

ศาลชั้นต้นให้งดสืบพยานทั้งสองฝ่าย พิพากษาว่าโจทก์เป็นบริวารนายฉุยจำเลยในคดีแดงที่ 178/2505 ต้องถูกคำพิพากษาดังกล่าวใช้บังคับด้วย ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 142(1) โจทก์ไม่ได้แสดงอำนาจพิเศษให้ศาลเห็น เป็นการดำเนินกระบวนพิจารณาซ้ำ พิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ยกคำพิพากษาศาลชั้นต้น ให้ศาลชั้นต้นดำเนินการพิจารณาพิพากษาใหม่

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 145(2) คำพิพากษาที่วินิจฉัยถึงกรรมสิทธิ์แห่งทรัพย์สินใด ๆ เป็นคุณแก่คู่ความฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง อาจใช้ยันบุคคลภายนอกได้ เว้นแต่บุคคลภายนอกจะพิสูจน์ได้ว่าตนมีสิทธิดีกว่า ตามฟ้องโจทก์ในคดีนี้อ้างว่าตนมีกรรมสิทธิ์ในทรัพย์สินนั้น คือ ที่ดินแปลงนี้บางส่วนโดยได้รับการยกให้จากนางจิ๋ว และได้ครอบครองมาโดยความสงบและเปิดเผยด้วยเจตนาเป็นเจ้าของมาเกิน 10 ปีแล้ว ข้ออ้างของโจทก์เช่นนี้เป็นการกล่าวอ้างว่าตนมีสิทธิดีกว่า ซึ่งกฎหมายยอมให้พิสูจน์ได้ แต่ในคดีนี้ยังไม่ได้มีการพิสูจน์กันว่าโจทก์ทั้งสามจะมีสิทธิดีกว่าจำเลยในคดีดังกล่าวว่าโจทก์ได้ครอบครองเป็นส่วนสัดจริงหรือไม่ ส่วนที่จำเลยฎีกาว่าฟ้องโจทก์เป็นฟ้องซ้ำกับคดีแดงที่ 178/2505 นั้น คู่ความในคดีทั้งสองเรื่องนี้มิใช่เป็นคู่ความเดียวกัน ฟ้องโจทก์ในคดีนี้จึงมิใช่เป็นฟ้องซ้ำ

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา