คดีนี้ได้ความว่า จำเลยมีสุราไว้อยู่ในความครอบครองเกินกว่า ๑๐ ลิตร์ โดยไม่มีหนังสือเป็นพะยาน(ใบขน) คงมีแต่ใบอนุญาตขายสุราปลีก

ศาลล่างทั้ง ๒ ตัดสินว่า จำเลยไม่มีใบขน มีผิดตาม ม.๔ แห่งพ.ร.บ.ภาษีชั้นในแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.๒๔๖๗ ให้ปรับจำเลย ๑๖๐ บาท

จำเลยฎีกาว่า ม.๔ วรรค ๑-๒ นั้นพ.ร.บ.ภาษีชั้นในแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.๒๔๗๖ ยกเลิกเสียแล้ว ส่วนวรรค ๓-๔ ที่ยังคงใช้อยู่ ไม่มีอัตราโทษ ศาลลงโทษตามม.๔ ไม่ชอบ

ศาลฎีกาเห็นว่าวรรค ๑-๒ ในพ.ร.บ.แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.๒๔๖๗ ได้ถูกยกเลิกโดย ม.๘ แห่ง พ.ร.บ.แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.๒๔๗๖ จริง แต่ก็มีข้อความแทนใหม่ทั้ง ๒ วรรค แลมีอัตราโทษใหม่ทั้ง ๒ วรรค การกระทำของจำเลยเป็นผิดตามวรรค ๓ แห่ง พ.ร.บ.แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.๒๔๖๗ ซึ่งกำหนดโทษไว้ในวรรค ๒ แห่ง ม.๔พ.ร.บ.แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.๒๔๖๗ (ตามที่แก้ไขใหม่โดย ม.๘ พ.ร.บ.แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.๒๔๗๖)

ส่วนข้อที่จำเลยขอสืบพะยานในบางข้อ แต่ศาลงดสืบนั้น เห็นว่าจำเลยมิได้ขอสืบต่อศาลชั้นต้น จำเลยจะขอสืบเวลานี้หาได้ไม่ จึงพิพากษายืนตามศาลล่าง

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา