คดีนี้ ศาลอาญาสั่งรวมพิจารณาพิพากษากับสำนวนคดีหมายเลขดำที่ 20/2501 ของศาลอาญา โดยหลวงประกอบธนกิจโจทก์ฟ้องนายแสวงเสนาขันธ์ จำเลย ซึ่งศาลอาญาพิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์ทั้งสองสำนวนอ่านคำพิพากษาเมื่อวันที่ 28 ธันวาคม 2507 วันที่ 11 มกราคม 2508ได้มีผู้นำอุทธรณ์ยื่นต่อศาลอาญา อ้างว่าเป็นอุทธรณ์ของนายแสวงเสนาขันธ์ โจทก์ศาลอาญาตรวจอุทธรณ์แล้วมีคำสั่งว่าอุทธรณ์ฉบับนี้ตัวความไม่ได้มายื่นโดยตนเอง ผู้นำมายื่นไม่ปรากฏว่าได้รับมอบอำนาจจากตัวความ จึงไม่รับอุทธรณ์

วันที่ 18 มกราคม 2508 โจทก์ยื่นคำร้องต่อศาลอาญาว่าป่วยและไม่ทราบว่าต้องมีใบมอบอำนาจให้ผู้อื่นมายื่นแทน ขอให้ศาลอาญาสั่งรับอุทธรณ์ ศาลอาญาสั่งยกคำร้อง

นายแสวง เสนาขันธ์ โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์สั่งยกคำร้องอุทธรณ์คำสั่ง

นายแสวง เสนาขันธ์ โจทก์ฎีกา

โจทก์ฎีกาว่า การที่เจ้าหน้าที่ศาลชั้นต้นไม่คืนผู้นำยื่นเสียในทันที ทำให้ความเข้าใจผิดว่าศาลรับแล้ว ศาลฎีกาว่า ปรากฏข้อเท็จจริงว่าอุทธรณ์ดังกล่าวได้ถูกนำมายื่นในวันที่ 11 มกราคม 2508 อันเป็นวันใกล้จะสิ้นกำหนดระยะเวลายื่นอุทธรณ์ตามมาตรา 198 แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาที่แก้ไขใหม่ และศาลอาญาได้มีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ในวันที่ 12 มกราคม 2508 นั้นเองข้ออ้างของโจทก์จึงฟังไม่ขึ้น

โจทก์ฎีกาว่า ควรกรุณาให้โจทก์แก้ความบกพร่องนั้น ศาลฎีกาเห็นว่า การที่โจทก์ไม่นำอุทธรณ์มายื่นด้วยตนเอง และมิได้มอบอำนาจให้บุคคลอื่นมายื่นแทนนั้น เป็นเหตุให้ศาลสั่งรับอุทธรณ์ของโจทก์ไว้ไม่ได้ เพราะการที่ยื่นอุทธรณ์นั้นมิได้เป็นไปตามเงื่อนไขแห่งประมวลกฎหมายที่บังคับไว้อันเป็นความผิดของโจทก์

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา