ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยใช้ค่าเสียหาย 104,081 บาท กับดอกเบี้ยแก่โจทก์ ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ ให้ใช้ค่าจ้างคนงาน 31,680 บาท กับดอกเบี้ยอีกด้วย โจทก์จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า "ปัญหาที่ว่าฟ้องโจทก์ขาดอายุความหรือไม่นั้น เห็นว่าคดีนี้เป็นคดีแพ่งเกี่ยวเนื่องกับคดีอาญา ในคดีอาญาพนักงานอัยการจังหวัดกาฬสินธุ์ได้เป็นโจทก์ฟ้องจำเลยนี้ภายในอายุความฟ้องคดีอาญาแล้ว อายุความฟ้องคดีแพ่งย่อมสะดุดหยุดลงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 51 วรรค 2 เมื่อโจทก์มาฟ้องคดีแพ่งในขณะที่ศาลกำลังพิจารณาคดีอาญาอยู่คดีของโจทก์จึงไม่ขาดอายุความ

สำหรับปัญหาตามฎีกาข้อต่อมาว่า จำเลยได้กระทำละเมิดต่อโจทก์เป็นเหตุให้จำเลยต้องรับผิดชดใช้ค่าเสียหายให้แก่โจทก์เกี่ยวกับค่าน้ำมันเชื้อเพลิงและค่ายางรถยนต์ตามฟ้องหรือไม่นั้น เกี่ยวกับกรณีนี้ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงและพิพากษาในคดีอาญาว่าจำเลยได้เอาน้ำมันเชื้อเพลิงที่ขาดจำนวนไปชำระหนี้ให้แก่ห้างหุ้นส่วนจำกัดสงวนวงษ์กาฬสินธุ์ และยางรถยนต์ก็ได้นำไปเปลี่ยนใหม่ให้กับรถของหน่วยก่อสร้างอ่างเก็บน้ำห้วยแกง จึงไม่เป็นการยักยอกน้ำมันเชื้อเพลิงและยางรถยนต์ เมื่อคำพิพากษาในคดีส่วนอาญาฟังว่าจำเลยมิได้ยักยอกน้ำมันเชื้อเพลิงและยางรถยนต์ตามฟ้องเช่นนี้ การพิพากษาในคดีส่วนแพ่งจำต้องถือข้อเท็จจริงตามที่ปรากฏในคำพิพากษาคดีส่วนอาญา ฉะนั้นจำเลยจึงไม่ต้องชดใช้ค่าเสียหายเกี่ยวกับค่าน้ำมันเชื้อเพลิงและค่ายางรถยนต์ให้แก่โจทก์ ฎีกาข้อนี้ของโจทก์ฟังไม่ขึ้น

ส่วนปัญหาเรื่องเบิกเอาเงินค่าแรงคนงานนั้น ศาลฎีกาฟังว่า เงินค่าแรงงานที่เบิกมา 3 เดือนนั้น จำเลยเป็นคนเก็บรักษาไว้เองเพียงผู้เดียวกรรมการอีก 2 นาย คือนายสมโภชน์ แข่งขัน และนายเคนน้อย ศิริมูลไม่มีส่วนเกี่ยวข้องด้วย ฟังได้ว่าจำเลยไม่ได้จ่ายเงินค่าแรงที่เบิกมาให้แก่คนงานของหน่วยก่อสร้างฯ เชื่อว่าจำเลยได้เบียดบังเอาเงินค่าแรงตามจำนวนที่โจทก์ฟ้องไว้เป็นประโยชน์ส่วนตัว เมื่อข้อเท็จจริงฟังได้ดังนี้ จำเลยจึงต้องรับผิดชดใช้เงินค่าจ้างคนงานเป็นเงิน 31,680 บาทให้แก่โจทก์"

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา เนติบัณฑิตยสภา