กรณีเรื่องฝากทรัพย์ โจทย์ฟ้องเรียกเงินฝากจำเลยต่อสู้ว่าขาดอายุความ ศาลอุทธรณ์กรุงเทพฯ ฟังข้อเท็จจริงว่า โจทย์ฟ้องภายใน ๓ เดือน แลโจทย์ได้ทวงถามอยู่เสมอ จำเลยก็ผัดเรื่อย ๆ มา ฎีกาตัดสินว่าจะถือว่าโจทย์หมดสิทธิจะฟ้องร้องตามกฎหมายลักษณรับฟ้องบทที่ ๑๑ ไม่ได้ กำหนดเวลาฟ้องร้องต้องนับแต่เวลาเวลาที่มีเหตุจะฟ้องร้องได้บังเกิดขึ้น

กรณีเรื่องยืมเงิน โจทย์ฟ้องเรียกเงินตามสัญญายืม จำเลยรับว่าได้ทำสัญญายืม-เงินไปจากพี่ชายโจทย์จริง แต่ต่อสู้ว่าสัญญานั้นได้ทำขึ้นเพื่อจะฉ้อเจ้าณี่ ความจริงจำเลยไม่ได้รับเงินไปฎีกาตัดสินว่าจำเลยจะนำสืบแสดงความทุจริตของ จำเลยขึ้นเปลี่ยนแปลงแก้ข้อความในหนังสือนั้น ศาลไม่ควรฟังข้อแก้ของจำเลย

โจทย์ฟ้องเรียกเงินฝากแลเงินกู้รวม ๒๔๐๐ เหรียญ (สิงคโปร์) จากจำเลย ศาลอุทธรณ์กรุงเทพฯตัดสินให้จำเลยใช้เงินให้โจทย์รวม ๒๓๐๐ เหรียญ ฎีกาตัดสินว่า ที่ศาลอุทธรณ์กรุงเทพฯ ตัดสินให้จำเลยใช้เงินให้โจทย์เปนเงินเหรียญสิงคโปร์ ๒๓๐๐ เหรียญนั้นยังมิชอบ ศาลในประเทศสยามต้องตัดสินให้คู่ความใช้เงินแก่กันเปนเงินตราสยาม จึงพิพากษาให้ศาลเดิมคิดเงิน ๒๓๐๐ เหรียญเปนเงินบาทสยามตามอัตราในเวลาที่เงินค้างหรือวันโจทย์ยื่นฟ้องให้แก่โจทย์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา