โจทก์ฟ้องว่า โจทก์ได้ว่าจ้างนักดนตรีไทยกรมศิลปากรประมาณ 10 คนรวมกันขึ้นเป็นวงดนตรีปี่พาทย์ไม้นวม บรรเลงเพลงไทยเดิมหลายสิบเพลง โจทก์อัดเทปเพลงเหล่านั้นไว้จำหน่ายแก่บุคคลทั่วไป เพลงไทยเดิม 4 เพลง ชื่อ ขึ้นพลับพลา สร้อยเพลง เขมรเอวบาง และพม่าเห่ ก็เป็นเพลงที่โจทก์อัดในครั้งนั้นด้วย จำเลยละเมิดสิทธิของโจทก์ โดยลักลอบอัดเทปเพลงไทยเดิม 4 เพลงดังกล่าวจากเทปโจทก์ออกจำหน่ายแก่บุคคลทั่วไป โจทก์ได้รับความเสียหายโดยจำหน่ายเทปที่อัดไว้ได้น้อยลง ขอให้บังคับจำเลยชดใช้ค่าเสียหาย 10,000บาท และห้ามจำเลยจำหน่ายเทปดังกล่าวอีกต่อไป

จำเลยให้การว่า จำเลยไม่ได้ลักลอบอัดเพลงไทยเดิม 4 เพลงดังโจทก์ฟ้องโจทก์ไม่มีสิทธิใด ๆ ในเพลงหรือเทปตามฟ้อง จำเลยไม่เคยขายเทปเพลงให้ครูประชาบาลเป็นแต่เพียงจำเลยรับจ้างบันทึกเพลงให้บุคคลที่มีเทปเพลงมาว่าจ้าง ได้ค่าบันทึกเพียง 20 บาท จำเลยไม่ได้จำหน่ายให้แก่บุคคลทั่วไป การกระทำของจำเลยจึงไม่เป็นการละเมิดต่อโจทก์ ขอให้ยกฟ้อง

ศาลชั้นต้นฟังว่า จำเลยรับจ้างอัดเพลงตามฟ้องจากเทปที่โจทก์จัดจำหน่ายเป็นการละเมิดต่อโจทก์ พิพากษาให้จำเลยชดใช้ค่าเสียหาย 5,000 บาท

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์เห็นว่าการกระทำของจำเลยไม่เป็นละเมิดต่อโจทก์ พิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า การที่โจทก์จ้างนักดนตรี นักร้องมาบรรเลงและขับร้องเพลงไทยเดิมซึ่งตกเป็นสาธารณะสมบัติ อัดเทปขายแก่บรรดาครูที่มารับการอบรมนาฏศิลป์และแก่บุคคลทั่วไปเพื่อใช้สอนนักเรียนและเป็นการเผยแพร่ดนตรีไทยโดยมิได้แสดงสงวนสิทธิในม้วนเทปนั้น ๆ และจำเลยก็เป็นแต่เพียงผู้รับจ้างอัดเพลงจากเทปที่โจทก์อัดขายนั้นลงในเทปของผู้นำมาว่าจ้างให้อัด มิใช่จำเลยอัดและนำออกจำหน่ายเองแต่อย่างใด จึงไม่เป็นการละเมิดต่อโจทก์

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา