ได้ความว่าผู้ตายไปกับผู้ใหญ่บ้านไปจับสุกรเถื่อนจากบ้านบิดาจำเลย เมื่อได้แล้วพากันเดินออกมา ครั้นมาห่างบ้านราว ๓ วาก็พบนายบุญจันทร์จำเลย ผู้ใหญ่บ้านจึงบอกให้มากับผู้ใหญ่บ้านด้วย ผู้ตายเอามือดุนหลังจำเลย นายบุญจันทร์จึงวิ่งขึ้นไปบนเรือนเอามีดตอกมาแล้วแทงผู้ตาย ๑ ทีถูกที่ท้องแล้วใช้ไม้ตีผู้ตายอีกทีหนึ่ง ทันใดนั้นนายสีจันทร์จำเลยมาจากทางทิศเหนือถือไม้ตำเข้ามาตีถูกผู้ตายที่ท้ายทอย ผู้ตายๆด้วยบาดแผลที่ถูกนายบุญจันทร์แทง

ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์ว่าในขณะเกิดเหตุนายสีจันทร์ยังไม่อยู่ นายสีจันทร์มาทำร้ายเมื่อผู้ตายถูกแทงแล้วจะฟังว่าจำเลยสมคบหรือรวมมือกันเป็นตัวการในการฆ่าด้วยนั้นไม่ได้ เพราะทางพิจารณายังฟังไม่ได้ว่านายสีจันทร์ได้รู้เห็นในการที่นายบุญจันทร์ทำร้ายร่างกาย ต่างคนจึงต่างต้องรับผิดฉะเพาะในผลแห่งการที่ตนกระทำ พิพากษาจำคุกนายบุญจันทร์ตาม ม.๒๔๙ ตลอดชีวิตร์ จำคุกนายสีจันทร์ ๒ ปี ตามมาตรา ๒๕๔

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา