ได้ความว่า ต.ม. และจำเลยทั้ง ๓ คนต่างไปซื้อสุรากินในที่แห่งเดียวกันจนถึงมึนเมา แล้ว ต.ม.กลับก่อน จำเลยกับพวกอีก ๒ คนกลับทีหลังถือมีดและปืนเดิรร้องเพลงเอะอะไปตามทาง พอห่างห้างสวน ต.๑๐ วา จำเลยกับพวกร้องท้าให้ ต.ออกมา ต.ร้องตอบว่าอยู่นี่ จำเลยกับพวกก็กรูกันเข้าไปที่หน้าห้างสวน ต.ๆ ยืนถือดาพอยู่ นายทองแคล้วจำเลยท้าให้ ต.ฟันก่อน ต.ตอบว่าเล่นอะไรอย่างนี้ นายทองแคล้วก็โดดฟัน ต. ๒-๓ ทีและนายชั้นยิง ต. ส่วนนายถมไม่มีอาวุธอะไรแต่ได้เข้าไปกลุ้มรุมอยู่ในที่นั้นด้วย ต.ขาดใจตายในที่นั้น

ศาลเดิมทำความเห็นส่งศาลอาญาว่านายทองแคล้ว นายชั้นมีผิดตาม ม.๒๔๙ ให้จำคุกตลอดชีวิตนายถมมีผิดฐานสมรู้ตาม ม.๖๕ ให้จำคุก ๑๖ ปี

ศาลอาญาตัดสินว่าจำเลยมีผิดเป็นตัวการฐานฆ่าคนตายตาม ม.๒๔๙ ด้วยกันทุกคน ให้จำคุกนายทองแคล้ว นายชั้นตลอดชีวิต นายถม ๑๖ ปี

ีศาลอุทธรณ์เห็นว่าเป็นกรณีวิวาทกัน นายทองแคล้ว นายชั้นเป็นผู้ยิงและฟัน ต.มีผิดฐานตาม ม.๒๔๙ ให้จำคุกคนละ ๑๕ ปี ส่วนนายถมเข้าไปชุลมุนในที่วิวาทด้วยมีผิดตาม ม.๒๕๓ ให้จำคุก ๒ ปี

ศาลฎีกาเห็นว่าไม่ใช่เป็นคู่คดีวิวาท เพราะฝ่ายผู้ตายไม่ใช่เป็นผู้ก่อเหตุและไม่ได้สมัคใจที่จะเข้าต่อสู้กับพวกจำเลย ๆ กับพวกสมคบกันมาฆ่า ต.ตายโดยเจตนา ถึงนายถมจะไม่มีอาวุธก็ได้สมคบกับนายทองแคล้ว นายชั้นกรูเข้าไปทำร้าย ต.พร้อมกันเช่นนี้นายถมต้องมีผิดเป็นตัวการฆ่าคนตายด้วย จึงตัดสินให้จำคุกนายทองแคล้ว นายชั้นคนละ ๒๐ ปี นายถม ๑๕ ปีตาม ม.๒๔๙

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา