ได้ความว่า ล.กับพวกได้ยื่นคำร้องขอประกันผู้ร้ายในคดีอาญาเรื่องหนึ่ง อ้างว่ามีทรัพย์สมบัติตามบัญชีที่ยื่นต่อศาล จำเลยเปนผู้รับรองว่า ล.มีทรัพย์สมบัติจริง ต่อมาส่งตัวผู้ร้ายไม่ได้ ศาลสั่งให้นายประกันวางเงินสด นายประกันไม่มีเงินมาวาง จึงเรียกตัวนายประกันมาสอบถาม นายประกันให้การว่าตามบัญชีทรัพย์นั้น ความจริงเปนของนายประกันอย่างเดียว คือ เรือน นอกนั้นเปนของมารดา แต่ไม่ปรากฏว่าจำเลยรู้อยู่ว่าทรัพย์เหล่านั้นไม่ใช่เปนของนายประกัน

ศาลเดิมยกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์กลับว่าจำเลยมีผิดตาม ม.๑๑๘

ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลเดิม

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา