เดิมจำเลยต้องหาว่าลักโค ศาลเดิมตัดสินปล่อย ศาลอุทธรณ์ตัดสินกลับให้ลงโทษ ๒ ปีตาม ม.๒๙๔ ตอน ๒ แต่จำเลยได้หนีไปก่อนฟังคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ศาลเดิมออกหมายจับจำเลยเมื่อวันที่ ๑๘ มีนาคม พ.ศ. ๒๔๖๓ จับได้วันที่ ๒๗ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๔๗๑ (๗ ปีเศษ) ศาลเดิมอ่านคำพิพากษาให้ฟังเมื่อวันที่ ๓ ธันวาคม พ.ศ.๒๔๗๑ ดังนี้มีปัญหาว่าจะลงโทษจำเลยตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ได้หรือไม่

ศาลเดิมวินิจฉัยว่าลงโทษจำเลยไม่ได้พ้นอายุความตาม ม.๗๘ ข้อ ๓ และ ม.๘๕

ศาลอุทธรณ์ตัดสินว่าลงโทษจำเลยไม่ได้ โดยอ้างว่าไม่ใช่คดีพ้นกำหนดอายุความ จำเลยหนีระวางอุทธรณ์ต้องนับอายุเวลาล่วงเลยการลงอาญาตาม ม.๘๓ จำเลยได้ฟังคำตัดสินศาลอุทธรณ์มาจนบัดนี้ยังไม่เกิน ๕ ปี

ศาลฎีกาเห็นว่าแม้คดีจะยังไม่ล่วงเลยการลงอาญาก็ดี แต่ถ้าเป็นการขาดอายุความก็ลงโทษไม่ได้ คดีที่จำเลยต้องหานี้มีโทษอย่างสูงเพียง ๕ ปี อายุความต้องเข้าอยู่ใน ม.๗๘ ข้อ ๓ มีกำหนด ๕ ปี เมื่อจำเลยหลบหนีระวางอุทธรณ์

และศาลออกหมายจับ ก็ต้องตั้งต้นนับอายุความใหม่ตาม ม.๘๕ ตั้งแต่วันศาลออกหมาย เมื่อจับจำเลยได้เป็นเวลา ๗ ปีกว่าแล้วเช่นนี้ คดีโจทก์ขาดอายุความ ลงโทษจำเลยไม่ได้

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา