โจทก์กับจำเลยที่ ๑ ให้ทำพิธีสมรสกันโดยโจทก์ได้เสียเงินสินสอด ๔๐ บาท ทองคำหมั้นราคา ๑๖๐ บาท ให้แก่จำเลยทั้ง ๓ เมื่อทำการสมรสกันแล้วอยู่กินด้วยกันได้ประมาณ ๖ เดือน จำเลยที่ ๑ ก็ไปเสียจากบ้านโจทก์ ๆ พยายามไปรับและขอร้องให้ไปจดทะเบียนสมรส จำเลยที่ ๑ ก็ไม่ยอมโจทก์จึงฟ้องขอคืนเงินค่าสินสอดทองหมั้น

ศาลฎีกาตัดสินว่า จริงอยู่โจทก์จำเลยได้ทำการสมรสกันตามประเพณีแล้ว แต่เมื่อจำเลยไม่ยอมไปจดทะเบียนการสมรสนั้นก็ยังไม่สมบูรณ์ เมื่อการสมรสไม่สมบูรณ์ตามกฎหมาย เพราะเหตุที่จำเลยที่ ๑ ไม่ยอมไปจดทะเบียนจำเลยที่ ๑ ก็เป็นฝ่ายผิดสัญญา ตามนัยฎีกาที่ ๑๓๗/๒๔๘๑ ศาลอุทธรณ์พิพากษาให้จำเลยคืนสินสอดทองหมั้นให้โจทก์ชอบแล้ว ยืนตาม

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา