ได้ความว่าที่พิพาทไม่มีหนังสือสำคัญ พ.ศ.๒๔๖๗ โจทก์ซื้อที่นี้จาก ม.ต่อมาจน พ.ศ.๒๔๗๑ โจทก์จึงให้คนเข้าแผ้วลาง ในขณะนั้นปรากฏว่า อ.จำเลยก็เข้าทำเช่นเดียวกัน แล อ.ได้ปลูกกระท่อมอยู่ในที่พิพาทด้วย โจทก์ฟ้องขอให้ขับไล่จำเลย

ศาลฎีกาเห็นว่าที่ไม่มีหนังสือสำคัญ เจ้าของละทิ้งปีเดียวก็ขากกรรมสิทธิ์ คดีนี้เมื่อโจทก์ซื้อจาก ม.เป็นหลายปี มิได้ทำอะไร จึงต้องถือว่าโจทก์ขาดปกครองเกิน ๑ ปีย่อมไม่มีกรรมสิทธิ์ในที่พิพาทดีกว่าจำเลย แต่ทางพิจารณาไม่ปรากฎชัดว่า ฝ่ายใดทำในที่พิพาทตอนใด จึงให้โจทก์จำเลยต่างมีกรรมสิทธิ์ในที่พิพาทคนละครึ่ง

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา