โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำร้ายซึ่งกันและกันศาลชั้นต้นพิพากษาว่า นายคร้ามผิดตามมาตรา ๒๕๖ (๘) กฎหมายลักษณอาญา ให้จำคุก ๒ ปี นายแคล้วผิดตามมาตรา ๒๕๔ ปรับ ๑๐ บาท

นายคร้ามอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

นายคร้ามฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่าการที่โจทก์อ้างนายแคล้วจำเลยเป็นพะยานโจทก์คดีนี้ เป็นการขัดต่อประมวลวิธีพิจารณาความอาญามาตรา ๒๓๒ จึงรับฟังพะยานปากนี้ไม่ได้ แต่ยังมีคำพะยานโจทก์ปากอื่นซึ่งรับฟังลงโทษนายคร้ามได้ ส่วนปัญหาที่ว่าโจทก์ฟ้องอ้างวันเกิดเหตุว่าเป็นวันที่ ๒๖ เมษายน พ.ศ.๒๔๘๓ (ตรงกับวันขึ้น ๔ ค่ำเดือน ๕) แต่ทางพิจารณาได้ความว่าวันที่ ๒๖ นั้นตรงกับวันแรม ๔ ค่ำเดือน ๕ ผิดกับที่กล่าวในฟ้องควรยกฟ้องตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๑๙๒ (๒) นั้น เห็นว่าต้องถือวันที่ซึ่งเป็นวันตามสุริยคติเป็นสำคัญ ที่ได้เทียบวันทางจันทรคติผิดไป แต่ได้ความตามทางพิจารณาตรงกับวันทางสุริยคติที่อ้างแล้วต้องนัยว่าโจทก์สืบได้ความสมตามฟ้องแล้วจนเรียกว่าโจทก์ฟ้องผิดวันไม่ได้ จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา