โจทก์ฟ้องว่า จำเลยบังอาจมีอาวุธปืนพกชนิดโอโตเมติก ยี่ห้อสตาร์ ขนาด.22 จำนวน 1 กระบอกใช้ยิงได้และยังไม่มีทะเบียน กับกระสุนปืนสั้นขนาด.22 จำนวน 5 นัด ไว้ในความครอบครองโดยไม่ได้รับอนุญาตจากนายทะเบียนท้องที่ และบังอาจใช้อาวุธปืนดังกล่าวยิงประทุษร้ายนายฮกเอี๊ยะหรือโฮงเอี๊ยะ แซ่พัว 2 นัด ถึงแก่ความตายโดยเจตนาฆ่า กระสุนปืนถูกที่กลางหน้าผากกับที่ระหว่างกระดูกสันหลังส่วนเอว กระสุนฝังในขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288 พระราชบัญญัติอาวุธปืนเครื่องกระสุนปืนวัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิงและสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ. 2490 มาตรา 7, 72พระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิง และสิ่งเทียมอาวุธปืน (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2510 มาตรา 3

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 288 พระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ พ.ศ. 2490 มาตรา 7, 72 พระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2510 มาตรา 3 ให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288 ซึ่งเป็นกระทงที่หนักที่สุด ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 91 ให้จำคุกตลอดชีวิตคำให้การชั้นสอบสวนของจำเลยมีประโยชน์ต่อการพิจารณา ลดโทษให้ 1ใน 3 ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 และมาตรา 53 ก่อนแก้ไข ให้จำคุกจำเลยมีกำหนด 16 ปี ของกลางริบ

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ เป็นว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288 กระทงเดียว กำหนดโทษและลดโทษในกระทงความผิดนี้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น ข้อหาของโจทก์นอกจากนี้ให้ยก ที่ศาลชั้นต้นสั่งริบของกลางเกินคำขอของโจทก์ ให้ยก

โจทก์และจำเลยฎีกา

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยยิงผู้ตายตามฟ้อง มีบาดแผลตามรายงานการชันสูตรพลิกศพและรายงานการตรวจศพท้ายฟ้อง และได้ปลอกกระสุนปืน1 ปลอกในที่เกิดเหตุ และหัวกระสุนปืนจากบาดแผลของผู้ตาย 2 ลูก ข้อหาความผิดตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ นั้น ฟังไม่ได้ว่าจำเลยกระทำผิดตามฟ้อง

ส่วนข้อกฎหมายที่โจทก์ฎีกาว่าของกลางในคดีเป็นของกลางที่จำเลยใช้กระทำความผิดศาลมีอำนาจริบได้ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 33 นั้น โดยมติที่ประชุมใหญ่ ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ปลอกกระสุนปืน 1 ปลอก และหัวกระสุนปืน 2 เม็ด เพิ่งปรากฏขึ้นในชั้นพิจารณาโจทก์มิได้บรรยายฟ้องและมีคำขอในเรื่องของกลางนี้แต่อย่างใด ศาลฎีกาจึงสั่งริบให้ไม่ได้

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา