ได้ความว่าจำเลยที่ ๑ เป็นมารดาและจำเลยที่ ๒ เป็นบุตร์ทำการค้าขายร่วมกันมา และใช้ดวงตราประทับในเอกสารอันเกี่ยวกับการค้าขายเป็นประจำ โจทก์เป็นเจ้าหนี้จำเลยทั้ง ๒ ในการค้าขายอยู่ ๒๐๘๘ บาท ๑๔ สตางค์ จำเลยที่ ๑ ได้นำหนังสือรับสภาพหนี้ไว้ ๒ ฉะบับใช้ดวงตราประทับและเมื่อ พ.ศ.๒๔๗๖ -๒๔๗๗ จำเลยได้ผ่อนชำระหนี้ให้โจทก์ ๒ คราว ๑๕ บาท

ศาลฎีกาตัดสินว่า เมื่อจำเลยใช้ดวงตราประทับในเอกสารแทนการลงลายมือชื่อในการค้าขายอันเกี่ยวแก่ร้านจำเลยจึงเป็นการใช้ได้ตามประมวลแพ่ง ฯ ม.๙ และเมื่อจำเลยทั้ง ๒ ประกอบการค้าแสดงต่อบุคคลภายนอกเสมือนเป็นหุ้นส่วนกันดังนี้ ต้องรับผิดร่วมกันตามประมวลแพ่ง ฯ ม.๑๐๕๔ และ ๑๐๕๐ และเรื่องนี้เมื่อ พ.ศ.๒๔๗๖-๒๔๗๗ จำเลยได้ผ่อนชำระหนี้ คดีจึงไม่ขาดอายุความ จึงพิพากษาให้จำเลยใช้เงินแก่โจทก์ตามที่เรียกร้อง

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา