โจทก์ฟ้องว่ามีคนร้ายลักกระบือของเจ้าทรัพย์ไป เจ้าทรัพย์กับเจ้าพนักงานติดตามจับกระบือได้จากจำเลยกับพวกในวันเดียวกัน ระหว่างเจ้าพนักงานเข้าทำการจับกุม จำเลยกับพวกได้ใช้ปืนยิง แต่ไม่ถูก ศาลชั้นต้นพิพากษาว่ารูปคดียังไม่พอลงโทษจำเลย ให้ยกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าหากจะฟังว่ากระบือพลัดไป แต่ปรากฎว่าผู้เสียหายกับเจ้าพนักงานออกตามในทันทีพบจำเลยห่างที่กระบือหายเพียง ๕ เส้น ในวันเดียวกันนั้นเอง เช่นนี้จำเลยย่อมมีผิดฐานลักทรัพย์ ส่วนข้อหาฐานพยายามฆ่าเจ้าพนักงาน พะยานโจทก์ไม่มั่นคงพอจะลงโทษจำเลยได้ จึงพิพากษาลงโทษ จำเลยฐานลักทรัพย์

จำเลยฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่า กระบือรายนี้มิได้พลัดไป ที่จำเลยว่าพลัดไปก็เพราะความจริงผู้เสียหายก็แจ้งต่อเจ้าพนักงานว่าเข้าใจว่าคงมีผู้ลักไป แม้จะฟังว่าพลัดไปจริง แต่เจ้าของก็ยังติดตามอยู่ ฉะนั้นตามรูปเรื่องคดีนี้ จำเลยก็ต้องมีผิดฐานลักทรัพย์จึงพิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา