ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 276 วรรคสอง จำคุก 15 จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า "ข้อเท็จจริงเบื้องต้นได้ความว่าคนร้ายสองคนที่ร่วมกันมาเพื่อจะข่มขืนกระทำชำเราผู้เสียหายนั้น เมื่อออกจากข้างทางคนหนึ่งตรงเข้าจับผู้เสียหายขู่บังคับพาตัวไปข่มขืนกระทำชำเรา ขณะเดียวกันคนร้ายอีกคนหนึ่งมีอาวุธปืนบังคับพวกที่เดินมากับผู้เสียหายและบุคคลที่เดินผ่านมาไว้ไม่ให้เข้าขัดขวางช่วยเหลือ" ฯลฯ

"ส่วนปัญหาที่ว่า จะลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 276วรรคท้ายได้หรือไม่นั้น จำเลยฎีกาโต้เถียงว่าคนร้ายที่ขัดขวางมิให้พวกของผู้เสียหายเข้าช่วยเหลือผู้เสียหายเป็นคนที่มีอาวุธปืน จำเลยมิได้มีอาวุธปืนด้วยจำเลยจึงมีความผิดเพียงมาตรา 276 วรรคแรก เห็นว่า บทบัญญัติตามวรรคท้ายของประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 276 เป็นเหตุให้รับโทษหนักขึ้นเพราะการกระทำ โดยถือเอาการมีหรือใช้อาวุธปืนเป็นส่วนหนึ่งของการกระทำที่เป็นความผิดอันจะต้องรับโทษหนักขึ้น จำเลยร่วมกระทำผิดกับพวกซึ่งมีอาวุธปืน ต้องรับโทษหนักขึ้นเช่นเดียวกัน"

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา เนติบัณฑิตยสภา