ได้ความว่า โจทย์จำเลยเป็นความกันเรื่องที่ดิน ศาลสั่งให้จำเลยสืบพยานก่อน เมื่อจำเลยสืบจบแล้ว ฝ่ายโจทย์จึงขออ้างพยานหลักฐานเพิ่มเติม คืออ้างหนังสือที่จำเลย แลสามีจำเลยขออาศัยนาของโจทย์ทำ ศาลจังหวัดนนทบุรีเห็นว่า โจทย์ไม่ได้อ้างหนังสือนั้นก่อนวันนัดพิจารณา โจทย์ทำผิดระเบียบ พ.ร.บ. พิจารณาแพ่ง ม.๓๐ จึงไม่อนุญาตให้โจทย์อ้างหนังสือนั้น

ฎีกาตัดสินว่า พ.ร.บ. พิจารณาความแพ่งมาตรา ๓๐ เป็นแต่ระเบียบวิธีพิจารณา แลไม่ใช่เป็นบทห้ามว่าผู้ใดอ้างหลักฐานผิดระเบียบตามมาตรา ๓๐ หรืออ้างเพิ่มเติม ไม่ให้ศาลรับไว้พิจารณา แลมีคดีหลายเรื่องที่คู่ความอ้างพยานหลักฐาน แต่ไม่ได้คัดสำเนาให้อีกฝ่ายหนึ่งทราบก่อนนัดพิจารณาผิดระเบียบ ม.๓๐ ศาลฎีกาให้รับหนังสือหลักฐานนั้นไว้เป็นพยานหลักฐานได้ แลมาตรา ๓๐ นั้นไม่ถึงกับตัดไม่ให้ฟังหนังสือพยานหลักฐานตามตัวอย่างฎีกาที่ ๘๗๙/๒๔๕๖ , ๑๑๙๔/๒๔๕๖ แลคดีเรื่องนี้โจทย์อ้างพยานเพิ่มเติมในระหว่างพิจารณาก่อนเวลาที่ยังมิได้สืบพยานของโจทย์ จำเลยมีโอกาศตรวจดูหนังสือแลสืบหักล้าง ได้ไม่มีทางเสียเปรียบอย่างใด ที่ศาลอุทธรณ์อนุญาตให้โจทย์อ้างเพิ่มเติมมานั้นชอบแล้ว

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา