โจทก์ฟ้องว่า จำเลยทั้งสามซึ่งไม่มีหน้าที่เกี่ยวข้องเป็นเจ้าพนักงานในการสืบสวนสอบสวนข้าราชการกระทำผิดวินัยแต่อย่างใดในกรณีที่โจทก์ต้องหาว่าทำผิดวินัยร่วมมือกับนางเทียมจิตร พรหมสิงห์เรื่องลักลอบขนย้ายข้าวสารออกนอกราชอาณาจักร และถูกจับ จำเลยบังอาจร่วมกันแจ้งข้อความอันเป็นเท็จโดยให้บันทึกถ้อยคำแก่นายสมพร กลิ่นพงษา ปลัดจังหวัดอุบลราชธานี เจ้าพนักงานฝ่ายปกครองโดยเจตนาร้าย มุ่งให้โจทก์ต้องถูกลงโทษทางวินัย ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 137, 83

ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้งดการไต่สวนมูลฟ้อง และวินิจฉัยว่าฟ้องของโจทก์มิได้กล่าวว่าโจทก์รับราชการตำแหน่งอะไร และไม่ระบุว่านายสมพร กลิ่นพงษา เป็นเจ้าพนักงานสอบสวนเรื่องใดจึงไม่ใช่เจ้าพนักงานผู้มีอำนาจหน้าที่สอบสวนข้าราชการซึ่งถูกกล่าวหาว่ากระทำผิดวินัย เป็นการแจ้งต่อบุคคลทั่วไป ๆ แม้จำเลยจะกระทำการดังที่โจทก์ฟ้อง ก็ไม่เป็นความผิดฐานแจ้งความเท็จพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า โจทก์ระบุฟ้องว่า จำเลยทั้งสามไปแจ้งแก่นายสมพร กลิ่นพงษามีตำแหน่งเป็นปลัดจังหวัดอุบลราชธานี และเป็นเจ้าพนักงานฝ่ายปกครอง การที่ไปแจ้งนี้จะถือว่าเป็นการแจ้งแก่เจ้าพนักงานผู้มีหน้าที่สอบสวนโจทก์ทางวินัยได้หรือไม่ ศาลฎีกาเห็นว่า ตามฟ้องโจทก์ไม่ปรากฏว่านายสมพร กลิ่นพงษาเป็นเจ้าพนักงานมีหน้าที่สอบสวนโจทก์ทางวินัยแต่อย่างใด ฟ้องโจทก์จึงขาดสารสำคัญแห่งความผิดอันเป็นองค์ประกอบความผิดตามมาตรา 137 เป็นฟ้องที่ไม่ถูกต้องตามกฎหมาย

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา