คดีสืบเนื่องมาจากจำเลยยื่นคำร้องต่อศาลชั้นต้นว่า เจ้าพนักงานบังคับคดีและผู้แทนเจ้าหนี้ตามคำพิพากษาประเมินราคาที่ดินโฉนดเลขที่ 34830 ตำบลในเมือง อำเภอเมืองหนองคาย จังหวัดหนองคายพร้อมสิ่งปลูกสร้างที่ยึดต่ำกว่าความเป็นจริง โดยเจ้าพนักงานบังคับคดีรู้หรือควรรู้อยู่แล้วว่าสถาบันการเงินได้ประเมินราคาที่ดินพิพาทพร้อมสิ่งปลูกสร้าง 4,000,000 บาท นอกจากนี้เจ้าหนี้ตามคำพิพากษาทราบดีว่ามีผู้ขอซื้อที่ดินพิพาทจากจำเลยในราคา 4,000,000 บาทแต่เจ้าพนักงานบังคับคดียังยึดถือราคาประเมินเดิม ทำให้จำเลยได้รับความเสียหาย ขอให้ศาลมีคำสั่งให้ไต่สวนคำร้องของจำเลยแล้วมีคำสั่งให้เจ้าพนักงานบังคับคดีประเมินราคาใหม่

ศาลชั้นต้นมีคำสั่งยกคำร้อง

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ภาค 4 พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า "มีปัญหาต้องวินิจฉัยตามฎีกาของจำเลยว่า การประเมินราคาที่ดินพิพาทพร้อมสิ่งปลูกสร้างของเจ้าพนักงานบังคับคดีชอบหรือไม่ เห็นว่า การประเมินราคาทรัพย์สินนั้นเป็นเพียงการประมาณราคาในเบื้องแรกตามความเห็นของเจ้าพนักงานบังคับคดี ซึ่งเป็นไปได้ว่าอาจไม่ตรงกับราคาที่แท้จริง แต่ทั้งนี้ก็หาใช่หลักเกณฑ์ตายตัวที่ผูกมัดผู้ที่มีส่วนได้เสียในการบังคับคดีหรือศาลว่าเมื่อขายทอดตลาดแล้วจะต้องให้เป็นไปตามราคาที่ประเมินไว้นี้ โดยเฉพาะหากจำเลยเห็นว่าราคาที่เจ้าพนักงานบังคับคดีประเมินไว้ต่ำไปก็ชอบที่จะหาผู้เข้าสู้ราคาหรือคัดค้านการขายทอดตลาดได้ ดังนั้น กรณียังถือไม่ได้ว่ามีข้อโต้แย้งสิทธิของจำเลยที่จะร้องขอต่อศาลให้มีคำสั่งให้เจ้าพนักงานบังคับคดีประเมินราคาทรัพย์สินใหม่ตามนัยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 296 วรรคสอง ที่ศาลล่างทั้งสองมีคำสั่งและคำพิพากษายกคำร้องของจำเลยนั้นศาลฎีกาเห็นพ้องด้วย ฎีกาของจำเลยฟังไม่ขึ้น"

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ