ปรึกษาทนายความได้ตลอด 24 ชั่วโมง
คำปรึกษามากกว่า
10,000+
ทนายความตัวจริง
500+
นางสาว ย. กับนาง ว. เดินทางมาพบจำเลย ๓ คนที่สถานี พอสักครู่จำเลยก็ออกเดิน นาง ว. จะออกเดินไปทางเดียวกับพวกจำเลย แต่นางสาว ย. ไม่ยอมไปโดยกลัว ด.จำเลย เพราะเคยได้ข่าวว่า ด.จะฉุด นาง ว. จึงพานางสาว ย.เดินตัดทางไปตามทางในป่า ก็พบ ด. จำเลยเดินออกมาจากชายป่า ด.ตรงเข้าสกัดแลจับมือนาง ว. ไว้ ร.ช.จำเลยตาม ด. ออกมาจากที่แห่งเดียวกัน ร. เข้าฉุดมือนางสาว ย. เข้าป่า แล้ว ด. ก็ตามไปฉุดนางสาว ย.ต่อไป ร.ช.จำเลยกลับมาบอกให้ ว. กลับ ว. ไม่กลับจำเลยจึงช่วยกันผลักให้ ว.เดินไป ฝ่าย ด.ฉุด ย. เข้าในป่าแล้วข่มขืนกระทำชำเรา ย.ที่ในป่าครั้ง ๑ แล้วพาไปค้างที่เรือนผู้มีชื่อได้ข่มขืนกระทำชำเรา ย. อีกครั้ง ๑ ร. ตายในระหว่างคุมขัง ศาลอุทธรณ์ข้าหลวงพิเศษลงโทษ ด. ๒ กะทงตามมาตรา ๒๗๖ แลมาตรา ๒๔๓ ฝ่าย ช. ให้ปล่อย ฎีกาตัดสินว่า คดีได้ความชัดว่า ช. จำเลยกับ ด.และ ร. ได้เดินไปด้วยกันตั้งแต่แรก แลได้สมคบกันไปคอยดักสกัดนางสาว ย. ที่ในป่าอยู่ด้วยกัน ทั้งในขณะที่เกิดเหตุนั้น ช. ก็ได้ช่วยเหลือต้อน ว.ให้กลับไปเสีย จน ด. ฉุดคร่า ย. ไปได้สมประสงค์ให้ลงโทษ ช.ฐานเปนตัวการฉุดคร่า ย. ตามมาตรา ๒๗๖
หมายเลขคดีดำศาลฎีกา
แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
