ได้ความว่าเจ้าทรัพย์เดินมาพบจำเลยทั้ง ๓ ถืออาวุธยืนอยู่ริมทางด้วยกัน ก.จำเลยเดินมาที่เจ้าทรัพย์ล้วงกระเป๋าเสื้อหยิบเอาห่อเงินไป ๑๓ บาท ส่วนจำเลยอีก ๒ คนก็ยืนอยู่ด้วย แล้ว ก.พาห่อเงินวิ่งหนี้ ข.ส.จำเลยวิ่งตามไป ขณะเจ้าทรัพย์ตามไปทัน ข.จำเลยหันมาชักดาพขู่ไม่ให้เจ้าทรัพย์ตามไป แล้วจำเลยทั้ง ๓ ก็ไปด้วยกัน ดังนี้

ศาลเดิมตัดสินว่าจำเลยทั้ง ๓ มีผิดตาม ม.๓๐๑ ตอนต้น ให้จำคุกคนละ ๑๐ ปี

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ก.ข.จำเลยเท่านั้นได้ทำผิดฐานชิงทรัพย์ ส่วน ส.จำเลยไม่ได้ความว่าสมคบกัน ก.ข.จึงตัดสินแก้ให้จำคุก ก.ข.จำเลยตาม ม.๒๙๙ ประกอบด้วย ม.๒๙๓ ข้อ ๗ - ๑๑ ไว้คนละ ๓ ปี ส.จำเลยให้ปล่อยไป

ศาลฎีกาเห็นว่า ตามพฤติการณ์แสดงให้เห็นว่า จำเลยร่วมมือสมคบกันเปนตัวการคอยช่วยเหลือกัน เพื่อให้การกระทำของจำเลยสำเร็จไป จำเลยทั้ง ๓ มีผิดฐานปล้น จึงตัดสินยืนตามศาลเดิม

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา