โจทก์ฟ้องว่าจำเลยมีน้ำสุราเถื่อนไว้ แล้วขายให้ผู้มีชื่อไป เจ้าพนักงานจับสุราเถื่อนของกลางได้ ขอให้ลงโทษจำเลยตาม พ.ร.บ. ภาษีชั้นใน

จำเลยให้การต่อสู้ว่า สุราของกลางที่จับได้นั้นไม่ใช่ของจำเลย จำเลยไม่เคยขายสุราให้ผู้ใด

ศาลฎีกาตัดสินว่าตามคำให้การต่อสู้ของจำเลยแสดงว่าจำเลยมิได้รับแต่อย่างใดว่าเปนสุราเถื่อนหรือไม่จึงตกเปนหน้าที่ของโจทก์ต้องนำพิศูจน์ให้เห็นจริงเป็นว่าสุราเถื่อนตามที่ฟ้องหาทั้งพะยานหลักฐานโจทก์ก็ไม่พอจะลงโทษจำเลยได้ พิพากษายืนตามศาลชั้นต้นให้ยกฟ้องโจทก์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา