ได้ความว่า โจทย์ได้จำนองที่ดินไว้กับจำเลยต่อหอทะเบียน และได้มอบที่นาให้จำเลยทำกินต่างดอกเบี้ยเป็นเวลานานเกินกว่า ๑๐ ปี แล้ว

ฎีกาตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์ว่า การที่ทำสัญญาจำนองแล้ว ภายหลังมาประพฤติเป็นการขายฝากดังนี้ ต้องถือว่าขายฝาก ตามนัยฎีกาที่ ๘๑/๒๔๖๙ เพราะฉะนั้น เมื่อโจทย์ละเลยไม่ไถ่ถอนเกิน ๑๐ ปี ที่นาต้องหลุดเป็นสิทธิ์แก่จำเลยตามลักษณะขายฝาก โจทย์ไม่มีอำนาจไถ่

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา