โจทย์ฟ้องหาว่า จำเลยได้รับมอบผู้ร้ายจากกรมการอำเภอให้คุมตัวส่งจังหวัด จำเลยประมาททำให้ผู้ร้ายหลบหนีไปได้ ขอให้ลงโทษตามกฎหมายอาญามาตรา ๑๖๙ จำเลยให้การรับสารภาพ โจทย์ไม่สืบพยาน แลยอมรับว่า จำเลยเป็นราษฎรสามัญไม่มีอำนาจควบคุมผู้กระทำผิด ศาลล่าง ๒ ศาลตัดสินปล่อย โจทย์ฎีกาว่าคดีเปนปัญหากฎหมายเพราะจำเลยสมัครเข้าทำการควบคุมคนตามคำสั่งกรมการอำเภอ ต้องถือว่าจำเลยมีตำแหน่งน่าที่เปนเจ้าพนักงานตามพระราชบัญญัติเกณฑ์จ้าง ร.ศ. ๑๑๙

ฎีกาตัดสินว่า ข้อกฎหมายที่โจทย์คัดค้าน โจทย์ไม่ได้นำสืบให้ได้ความชัดตามความในพระราชบัญญัติเกณฑ์จ้างปี ร.ศ.๑๑๙ ที่โจทย์อ้างอิงมา แลทั้งฟ้องโจทย์ก็มิได้กล่าวความถึงพระราชบัญญัตินั้น จะฟังว่าจำเลยเปนเจ้าพนักงานไม่ได้ จึงพิพากษาให้ยกฎีกาโจทย์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา