จำเลยส่งน้ำนมเข้ามาขายปรากฏว่าน้ำนมนั้นเปนหางน้ำนม มีมันเนยเพียง ๒.๘ เปอร์เซ็นต์ ซึ่งน้อยกว่าอัตราที่กรมสาธารณสุขกำหนดไว้ ดังนี้

ศาลเดิมเห็นว่าจำเลยไม่รู้ว่าน้ำนมนั้นเปนหางน้ำนม จำเลยยังไม่ควรมีผิด จึงตัดสินให้ยกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ข้อที่จำเลยไม่รู้จะยกขึ้นเปนข้อแก้ตัวไม่ได้ จึงตัดสินกลับให้ปรับจำเลยตาม พรบ หางน้ำนม พ.ศ. ๒๔๗๐ ม.๔-๑๕ เปนเงิน ๒๐๐ บาท

ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา