คดีสืบเนื่องมาจากโจทก์ทั้งสี่ฟ้องจำเลยให้แบ่งที่ดินทรัพย์มรดกต่อมาโจทก์จำเลยตกลงทำสัญญาประนีประนอมยอมความกัน ให้นำที่ดินพิพาทออกขายเพื่อนำเงินมาแบ่งกันหากขายไม่ได้จำเลยยอมลงชื่อโจทก์ให้เป็นเจ้าของร่วมในที่ดินพิพาท ศาลชั้นต้นพิพากษาตามยอม คดีถึงที่สุดแล้วต่อมาโจทก์ทั้งสี่ยื่นคำร้องว่า จำเลยไม่ยอมขายและไม่ยอมจดทะเบียนลงชื่อโจทก์เป็นผู้ถือกรรมสิทธิ์ร่วมในที่ดินบางแปลง ขอให้จำเลยนำโฉนดที่ดินมาวางศาลเพื่อโจทก์ทั้งสี่จะได้บังคับคดีต่อไป

ศาลชั้นต้นมีคำสั่งยกคำร้อง

โจทก์อุทธรณ์คำสั่ง

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้จำเลยจดทะเบียนใส่ชื่อโจทก์ทั้งสี่ถือกรรมสิทธิ์ร่วมในโฉนดที่ดินรวมกันแล้วคนละหนึ่งในหกส่วน หากจำเลยไม่ยอมจดทะเบียนให้ถือเอาคำพิพากษาแสดงเจตนาของจำเลยตามคำพิพากษาตามยอมของศาลชั้นต้น

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีเดิมมีทุนทรัพย์ที่พิพาทในชั้นฎีกาไม่เกินสองแสนบาท ห้ามมิให้คู่ความฎีกาในข้อเท็จจริงจำเลยได้ยื่นฎีกาพร้อมกับคำร้องขอให้ผู้พิพากษาที่ได้นั่งพิจารณาคดีในศาลอุทธรณ์รับรองฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 แล้วแต่ศาลชั้นต้นสั่งรับฎีกาของจำเลยโดยสั่งในฎีกาด้วยว่าคดีไม่ต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงและมิได้ดำเนินการตามที่จำเลยร้องขอดังกล่าว คำสั่งศาลชั้นต้นที่ให้รับฎีกาจำเลยจึงไม่ชอบด้วยเหตุที่มิได้ปฏิบัติตามบทบัญญัติแห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งว่าด้วยการพิจารณาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 243(2) สมควรให้ศาลชั้นต้นดำเนินการใหม่ให้ถูกต้องต่อไป

พิพากษายกคำสั่งศาลชั้นต้นที่สั่งรับฎีกาจำเลยให้ศาลชั้นต้นดำเนินการส่งฎีกาของจำเลยไปให้ผู้พิพากษาที่ได้นั่งพิจารณาคดีในศาลอุทธรณ์พิจารณาสั่งคำร้องของจำเลยก่อน และมีคำสั่งใหม่ต่อไป

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา