ได้ความว่าจำเลยทำใบสำคัญขึ้นฉะบับหนึ่งว่า พ.ได้เปนลูกจ้างหาบหามสิ่งของจำเลย (ในเวลาไปตรวจราชการ) และ พ.ได้รับค่าจ้างไปแล้วเปนเงิน ๑๐ บาท จำเลยได้เซ็นชื่อ พ.ลงเองโดยเจ้าของชื่ออนุญาต แล้วในใบสำคัญนั้นไปเบิกเงินต่อเจ้าหน้าที่ เจ้าหน้าที่ได้จ่ายเงินให้จำเลยไป ความจริงจำเลยมิได้จ้าง พ.หาบหามสิ่งของ แต่จำเลยได้จ้าง พ.ไปสืบสวนสุราเถื่อนเปนเงิน ๑๐ บาท และจำเลยได้จ่ายเงินจำนวนที่เบิกมาแก่ ภ.ไปแล้ว การที่จำเลยต้องปกปิดชื่อ ภ.เพราะต้องการสงวนไว้ให้สืบสุราเถื่อนต่อไป ดังนี้ มีปัญหาว่าจำเลยจะมีผิดฐานปลอมหนังสือหรือไม่

ศาลเดิมตัดสินว่าจำเลยยังไม่มีผิด ให้ยกฟ้องปล่อยตัวไป

ศาลอุทธรณ์ตัดสินว่าจำเลยมีผิดตาม ม.๒๒๔ ให้จำคุก ๖ เดือน

ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยยังไม่มีผิด ตามฎีกาที่ ๗๗๐ พ.ศ. ๒๔๗๒ จึงตัดสินยืนตามศาลเดิม

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา