โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานมีเฮโรอีนไว้ในครอบครอง มีไว้เพื่อจำหน่ายและจำหน่ายเฮโรอีนโดยมิได้รับอนุญาต

จำเลยให้การรับสารภาพฐานมีเฮโรอีนไว้ในครอบครองโดยมิได้รับอนุญาตแต่ปฏิเสธฐานมีเฮโรอีนไว้เพื่อจำหน่ายหรือจำหน่าย

ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยฐานมีเฮโรอีนไว้ในครอบครองและฐานจำหน่ายเฮโรอีน โดยมิได้รับอนุญาต เรียงกระทงลงโทษ รวมจำคุก 5 ปี 6 เดือน

จำเลยอุทธรณ์ขอให้ยกฟ้องฐานจำหน่ายเฮโรอีนโดยมิได้รับอนุญาต

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า จำเลยจำหน่ายเฮโรอีนและเป็นการกระทำกรรมเดียวกับมีเฮโรอีนไว้ในความครอบครองโดยมิได้รับอนุญาต และเห็นว่าการกระทำของจำเลยเป็นความผิดตามมาตรา 20 ทวิ ซึ่งเป็นบทเฉพาะแล้ว จึงไม่ต้องปรับบทลงโทษตามมาตรา 20 ตรีอีก พิพากษาแก้เป็นว่าจำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. 2465 มาตรา 20 ทวิ พระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2504 มาตรา 6 ลงโทษจำคุก 5 ปี นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น

โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า ก่อนจำหน่ายจำเลยมีเฮโรอีนไว้ในครอบครองอยู่แล้ว 4 หลอด เป็นความผิดสำเร็จ หลังจำหน่ายแล้วจำเลยยังมีเฮโรอีนเหลืออยู่อีก 2 หลอด การกระทำของจำเลยแยกได้เป็น 2 กระทง แต่ละกระทงเป็นความผิดตามกฎหมาย แม้โจทก์จะมิได้อ้างประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 91มาด้วยก็ตาม ศาลก็มีอำนาจเรียงกระทงลงโทษจำเลยได้

พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยผิดตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษพ.ศ. 2465 มาตรา 4 ทวิ, 20 ตรี, 20 ทวิ พระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ(ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2504 มาตรา 4, 6, 7 ให้ลงโทษเรียงกระทงความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 91 แก้ไขโดยประกาศของคณะปฏิวัติฉบับที่ 11ลงวันที่ 21 พฤศจิกายน 2514 ข้อ 2 ส่วนกำหนดโทษและลดโทษให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น ของกลางริบ

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา