ได้ความว่าเมื่อวันที่ ๑๗ สิงหาคม พ.ศ.๒๔๖๒ จำเลยได้กู้เงิน ฮ.ไป ๘๐๐ บาท สัญญาจะใช้ให้ภายใน ๑๒ เดือน ครั้นวันที่ ๙ มิถุนายน พ.ศ.๒๔๗๓ โจทก์จึงฟ้องเรียกเงินนี้จากจำเลยมีปัญหาว่า คดีโจทก์ขาดอายุความหรือไม่

ศาลฎีกาเห็นว่า การนับกำหนดอายุความคดีเช่นนี้ จะต้องตั้งต้นนับแต่วันที่โจทก์เกิดสิทธิเรียกร้องหนี้สินรายนี้ได้ เพราะฉะนั้นอายุความคดีนี้จึงตั้งต้นแต่วันที่ ๑๗ สิงหาคม พ.ศ.๒๔๖๓ เป็นต้นไป ซึ่งเมื่อนับมาถึงวันฟ้องแล้วเป็นเวลาเพียง ๙ ปี ๙ เดือนกับ ๒๓ วัน ยังไม่ถึง ๑๐ ปี คดีโจทก์ไม่ขาดอายุความ ส่วนดอกเบี้ยจะให้ใช้เท่าใดนั้น ตาม ป.พ.พ.ม.๑๖๖ ให้เรียกได้เพียง ๕ ปี ซึ่งขัดกับกฎหมายเก่า เพราะฉะนั้นตาม ป.พ.พ.ม.๓ ท่านให้ใช้กฎหมายใหม่ ส่วนการนับเวลานั้น ศาลฎีกาให้นับแต่วันใช้กฎหมายใหม่ และตั้งแต่วันใช้กฎหมายใหม่จนถึงวันฟ้องยังไม่ถึง ๕ ปี คดีจึงไม่เข้าอายุความใหม่ โจทก์มีสิทธิฟ้องเรียกดอกเบี้ยชนต้นได้ ให้จำเลยใช้ต้นชนดอก

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา