คดี 2 สำนวนนี้ ศาลชั้นต้นพิจารณารวมกันและพิพากษาให้นายสงวนแพ้คดี

คู่ความฟังคำพิพากษาวันที่ 24 ธันวาคม 2491

นายสงวนอุทธรณ์อนาถา

ศาลชั้นต้นนัดไต่สวนอนาถาวันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2495

ครั้นถึงวันนัด ศาลสั่งยกคำร้องขอว่าความอนาถาเสีย เพราะไม่ระบุพยาน

ในวันเดียวกันนั้น นายสงวนยื่นคำร้องขอเลื่อนกำหนดวางเงินค่าธรรมเนียมภายใน 30 วัน

ศาลชั้นต้นสั่งว่า ศาลไม่มีอำนาจจะอนุญาตตามคำขอได้ ยกคำร้อง

นายสงวนอุทธรณ์คำสั่ง

ศาลอุทธรณ์ยกคำสั่งของนายสงวน

นายสงวนฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ผู้อุทธรณ์ยื่นคำร้องขอว่าความอย่างคนอนาถาศาลสั่งยกคำร้องขอว่าความอย่างคนอนาถาแล้ว โดยมิได้สั่งขยายระยะเวลาให้ไว้ดังที่บัญญัติไว้ในมาตรา 23 ผู้อุทธรณ์จะขอให้ศาลขยายระยะเวลาให้อีก เพื่อจะนำเงินค่าธรรมเนียมมาวางหลังจากขาดอายุความแล้วไม่ได้

จึงให้ยกฎีกานายสงวนเสีย

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา