โจทย์ฟ้องให้ลงโทษจำเลยฐานหมิ่นประมาท โดยจำเลยลงข่าวโฆษณาในหนังสือพิมพ์กรุงเทพฯ เดลิเมล์รวมความว่า โจทก์ไปตรวจราชการแล้วไปชอบผู้หญิง แต่ในขณะนั้นจำเลยที่ ๒ ห่อวยไม่ได้มาทำงานในหน้าที่บรรณาธิการจึงมีปัญหาว่า ข้อความที่จำเลยโฆษณา นั้นเป็นสาธารณประโยชน์หรือไม่ แลจำเลยที่ ๒ จะต้องมีผิดด้วยหรืออย่างใด

ศาลฎีกาตัดสินว่า ข้อความนั้นเป็นเรื่องส่วนตัว ไม่เป็นสาธารณประโยชน์จำเลยต้องมีผิดตาม ม.๒๘๒ ส่วนจำเลยที่ ๒ ซึ่งเป็นบรรณาธิการก็ต้องมีผิดด้วยเพราะตาม พ.ร.บ.สมุดเอกสารหนังสือพิพม์ พ.ศ.๒๔๗๐ ม.๓๓ ไม่มีบทบัญญัติให้จำเลยสืบแก้ตัวได้ จึงให้ปรับจำเลยคนละ ๕๐ บาท

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา